หากรู้ลมหายใจ ตามที่เป้นจริง ด้วยจิตตั้งมั่น จะเกิดปัญญา

สาธุธรรมค่ะ

สาธุธรรมค่ะ

สาธุธรรมค่ะ

การเพ่ง หมายถึง ฌาณ ซึ่งไม่เกี่ยวกับลมหายใจ ที่เกี่ยวกับลมหายใจคือ ระดับพื้นฐาน สมาธิ วิธีฝึกสมาธิ แบบบริกรรม ยุบหนอ พองหนอ โดยการดูลมหายใจแล่นลงไปถึงสะดือ ท้องก็พองขึ้น(เพราะลมแล่นเข้าไป) ก็ว่า พองหนอ แล้ว ลมหายใจถอนออกมาทางเดิม ท้องก็ยุบลง ว่า ยุบหนอ กลับไปกลับมาอย่างนี้ทำให้สมาธิกร้าวแกร่งไป เข้าระดับ อัปนาสมาธิได้ แล้วมีหลักอาณาปาณสติ คือ ตามอาณาปาณสติสูตรแบบนี้เป็นสมาธิไปด้วย เป็นวิปัสนา ไปด้วย โดยให้มองดูลมหายใจเข้า เป็นเส้นเป็นสาย เข้าไปตื้นก็รู้ เข้าไปลึกก็รู้ และออกก็รู้ พิจารณาไปให้เห็นการเข้า การออกของลมหายใจให้เห็นสั้น เห็นยาว ของลมหายใจให้เห็นความลึก ความตื้นของลมหายใจ การปฏิบัติต่อลมหายใจเช่นนี้ ไม่มีลักษณะการเพ่ง และ ฌาน เลย เป็นวิปัสสนา ส่วนที่ประณีตไปกว่านี้อีก ก็คือ ปราณ ลมหายใจกลายเป็นกระแสต่อเนื่องลำใหญ่แล่นเข้าออก หากสำเร็จวิชานี้แล้วก็อยู่ป่าได้สบายเลย ฉะนั้น ที่อธิบายมาก็เพื่อให้เห็นคำว่า การเพ่ง หมายถึง ฌาณ ซึ่งมักไม่เกี่ยวกับ ลมหายใจ ไม่มีการเพ่งลมหายใจมาเกี่ยว มีแต่เรื่องวิปัสนาตามหลัก อาณาปาณสติสูตร