กายมีกายหยาบ กายอันเป็นทิพย์ เรียนแค่กายหยาบจึงเป็นความรู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เพราะไม่รู้อริยะสัจ4

จิตยังไม่ลงลึกในธรรมะค่ะ

จากโพสต์ ใช้คำว่า ไม่สามารถ

เป็นคำถามที่ดีครับ คำตอบของผมคือ หมอเขาไม่เอามาตัดความยึดมั่นถือมั่นที่ฝังอยู่ในใจสิครับ ผมว่าการบรรลุธรรมมันต้องหามุมในการตัดให้เจอครับ

การบรรลุไม่ง่ายเลย

ปลง..ละกับคำถามท่าน

สาธุ​ๆ​ค่ะ​

เพราะมีเป้าหมายที่จะประสบความสําเร็จในทางโลก แต่ไม่ใช่ทางธรรม แต่เคยมีคุณหมอท่านนึงค่ะ หันมาปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง หลังจากป่วยหนักเกือบเอาชีวิตไม่รอด

สำหรับหลายๆคน ต้องเห็นทุกข์ก่อนจึงจะเห็นธรรมค่ะ

อยู่ที่บุญนำกรรมแต่งครับ

ปุถุชนยังหลงใหลในกิเลสตัณหาย่อมยากจะหลุดพ้น,อาจมีผู้สังเวชในธรรมแล้วเร่งความเพียรเผากิเลส

แต่ปุถุชนมีดวงตามืดมัวด้วยธุลี

ขนาดพระศึกษาพระไตรปิฎกยังได้เป็นใบลานเปล่า

ที่จริงมีหมอนี่แหละ สามารถเข้าใจธรรมระดับต้น ๆ คือ ระดับที่เข้าใจธรรมะ อนิจจัง และทุกขัง ได้ ไม่น้อย ใช่ว่าไม่มี พวกหมอนี้แหละ มีโอกาสเข้าถึงธรรมะได้มากกว่าคนธรรมดา ๆ เร่ิมจาก ระดับอนิจจังนี้ก็คือระดับโสดาบันนั้นเอง แต่การที่สามารถเข้าใจได้นั้น จำเป็นต้องมีการทำสมาธิแล้วเจริญวิปัสนา บ่อย ๆ คือ ให้รู้จักปลีกตัวไปทำสันโดษ เงียบเชียบ หรือรู้จักวางอารมณ์สู่ความสันโดษ เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย เหมือนอยู่คนเดียวในโลกนี้ แล้วรำลึกถึงความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เอาความเป็นไปทางกายสังขารของคนเจ็บไข้ได้ป่วย คนตาย ที่หมอนั้นได้พบได้คลุกคลีเป็นประจำวัน ให้เห็นภาพมาตั้งแต่เจ็บ ป่วย พยายามรักษาชีวิตแต่วันหนึ่งก็ตายลงจนได้ และไม่มีใครเลยที่ไม่ตาย แล้วเกิดความเวทนา ลำบาก พบความเจ็บปวดจากโรคภัยไข้เจ็บนั้น ได้เห็นความทุกข์ เวทนาของคนเจ็บไข้ได้ป่วย แม้ความตายก็ได้เห็นตามลำดับไป ตามลำดับไป เกิดอารมณ์ตื่นกลัวไปจากการได้รู้ได้พบ จะเกิดปัญญาเห็นสัจธรรมขึ้นมาว่า ชีวิต มีแต่ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ แล้วก็ ความตายเท่านั้นเอง อย่างอื่นไม่มี ถึงมีก็ไปนอกวิถีความเกิด แก่ เจ็บ ตายไปไม่ได้ นี่คือปัญญาเกิดขึ้นแล้ว คือเห็นความจริงแล้ว แล้วปัญญาก็จะแตกฉานไปไกลกว่าเดิมอีก เห็นว่าสัจธรรมเกิด แก่ เจ็บ ตายนี้ ไม่ใช่เพียงมนุษย์ คน หรือสัตว์ เท่านั้น แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นเช่นนี้ เราเองก็เป็นเช่นนี้ นั่นแหละอนาคตของเรา ก็มองดูคนทั้งหลายที่เดินไปมาตามถนนหนทาง มองดูต้นไม้ มองดูป่า มองดูภูเขา ก็จะเห็นว่าสิ่งเหล่านี้ก็ค่อย ๆ แก่ เจ็บ ตาย พังทะลายลงไปเหมือนกัน แม้ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ฟากฟ้าทั้งฟากฟ้า ก็เป็นเช่นนี้ วันหนึ่งโลกของเราก็จะค่อยเสื่อมสลายลงไป และแตกดับลง เวลาเข้าไปในพระอุโบสถ เกิดความรู้สึกพระอุโบสถ หรือพระพุทธรูปองค์ใหญ่ จะพังทะลายลงมา นั่นแหละเห็นความจริงของการเสื่อมสลายของสรรพสิ่ง ก็จะตื่นเต้นตกใจ เกิดอารมณ์ตามไปกับการรู้แจ้งนั้น แล้วเกิดความกลัว เสมือนได้พบไฟไหม้ล้อมตัวอยู่ ก็มีแต่คิดจะวิ่งหนีไปไกลๆ แบบหันหลังให้โลกนี้ สังคมนี้ ไปสู่ทางที่เย็น ทางที่สว่าง ไกลจากโลกนี้ นั่นแหละบรรลูโสดาบัน แล้วจะรู้ว่าชีวิตเกิดมาทำไม ชีวิตมีค่าอย่างเดียวคือหาทางพ้นไปเสียจากโลกโลกียะนี้ จนถึงโลกของพระพุทธเจ้า โลกนิพพาน นั่้นเอง ในระดับต่อไป การได้คลุกคลีกับศพของพวกหมอทั้งหลายนั้น เป็นการประสบที่คนทั่วไปไม่ได้เท่า มักจะได้ผลดีเสมือนการปฏิบัติธรรมแบบอศุภกสิณ นั้นเอง คือ เมื่อเจริญอารมณ์ไปตามอสุภกสิณคือศพคนตายไปบ่อย ๆ เจริญวิปัสนาตามไปบ่อย ๆ จะมีผลทางความเบื่อหน่ายในกามตัณหา เกิดอารมณ์ที่วอดวายไปจากอารมณ์รัก อารมณ์ใคร่ อย่างคนทั้งหลายไปได้ นี่เองสามารถตัดกามตัณหาไปได้ เป็นทางสำเร็จธรรมระดับสูงไปอีก ครั้นหลุดพ้นไปเสียได้จาก อัตตา ก็สำเร็จสูงสุดระดับอรหันต์ ก็ได้นำไปพิจารณาต่อไปเท่านี้ก่อนเถอะ

ถ้าสักแต่เรียน ก็จะได้แต่ความรู้ในการประกอบอาชีพ เท่านั้น... 

อารมณ์มันไม่ใช่ครับ

เพราะจิตไม่น้อมไปครับ

*หมอส่วนมากรู้เรื่องร่างกลไกอวัยวะกายมนุษย์

*แต่หมอส่วนมากไม่รู้ว่าจะเจริญปฏิบัติอย่างไรที่ดับเกิดไม่ต้องมีร่างกาย!

*มีพระพุทธเจ้าเท่านั่นที่รู้การดับไม่ต้องมาปฏิสนธิไม่ต้องเกิด.ไม่ต้องมีร่างกายนี้.

จุดประสงค์ต่างกันครับ หมอเขาเรียนเพื่อรู้ รักษา และได้เงิน

เขาไม่ได้เรียนเพื่อปลง

หมอ แปลว่าอะไรครับ ในนี้ใครเป็นหมอ บ้างครับ????

ไม่ใช่เฉพาะหมอหรอกครับ ใครก็ตามที่ไม่ได้สดับในคำสอนของตถาคต ไม่ใช่ฐานะที่จะบรรลุธรรมได้เลย... ยกเว้นว่าจะเป็นพระปัจเจกหรือพระพุทธเจ้า ที่บรรลุธรรมได้โดยไม่ต้องอาศัยการได้สดับ

ไม่มีสัมมาสติ ไม่มีสัมมาสมาธิ ไม่มีวิปัสสนาญาณ เขามีแต่ปัญญาเฉโก คือเป็นปัญญาที่เรียนมา แล้วใชัวิชาทำมาหากินในแต่ละวิชานั้นๆหรือในแต่อาชีพนั้นๆก็เลยเรียกว่าปัญญาเฉโกของ ภพภูมิ (สัตว์โลก)

ก็เรียนแต่สรีรร่างกายภายนอก

ไม่ได้ย้อนมาเรียนรู้ภายใน

มีนะคะ เพียงแต่เขาไม่แสดงตัว

รู้ได้ยังไงว่า ไม่มีหมอบรรลุธรรม

สอนให้ชิน ไม่ได้ให้ปลง แม้แต่อสุภะฯยังไม่ครบองค์

อาจจะมีแต่ไม่ได้ป่าวประกาศก็ได้ค่ะ ครูบาอาจารย์ท่านว่าของจริงนิ่งเป็นใบ้

ก็ใช่ว่าจะไม่ ... นั้นก็คือบุญใหญ่อานิสงส์สูง มันก็คือข้อมูลธรรมศึกษา หนึ่ง เพียงแต่ติดกระดุมผิดเม็ดยังไม่เห็นผลทางธรรม เท่านั้น..

วิชาทางโลกกับทางธรรมแตกต่างกัน ร่างกายในทางโลกแบ่งเป็นโปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต ฯลฯ ในทางธรรมแบ่งเป็น ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ วิญญาณธาตุ (6ธาตุ)แค่นี้ก็แตกต่างกันละครับ ถ้าหมอมองเห็นเป็นทางธรรมตามทางพุทธศาสนาก็บรรลุได้เช่นกันครับ หมอหลายคนเป็นพระอริยะเ... 

บารมีไม่เต็มครับ

ขนาดผมเกิดที่โรงพยาบาลผมยังไม่บรรลุธรรมเลยครับ

หมอชีวก หมอประจำพระพุทธเจ้า บอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนนำมาปรุงเป็นยานำมารักษาโรคได้ ใบไม้ต่างๆ ต้นหญ้าทุกอย่างแม้แต่ก้อนดินทรายต่างๆ

หมอที่บรรลุธรรมในสมัยพุทธกาลคือ หมอชีวก

หมอเรียนเพื่อรักษา ไม่ได้เรียนเพื่อบรรลุธรรม

เหมือนผมเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ไม่ได้เทำให้แต่งกลอนเป็น

ก็มีนะครับ

หมอที่รูจักโรคของมนุษย์ทั้งกายหยาบและกายละเอียดดีที่สุดคือพระพุทธเจ้า