15.Cambodia-เขมร,
អរិយសច្ចៈ ១ ទុក្ខ
-----
អរិយសច្ចៈ ១ ទុក្ខ
កើតមកមានជីវិតត្រូវចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា វាតែងតែស្វែងរកអាហារ។ ទាល់តែចាស់ទៅ គាត់បានត្រឹមតែដេកចាំស្លាប់។ បន្ទាប់ពីការស្លាប់ ឆាប់កើតជាថ្មី ហើយបានរកឃើញការរងទុក្ខម្តងទៀត មិនខុសពីដើមទាំងស្រុង។
កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ កើតជាថ្មី ជួបទុក្ខដដែល ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ម្តងទៀត។ បន្ទាប់មកកើតជាថ្មី ដូចសព្វថ្ងៃនេះ យើងម្នាក់ៗបានកើតនៅជុំវិញរាប់សិបលាន រាប់លានវដ្ត រាប់លានឆ្នាំមុន។ ហើយវានឹងនៅតែបែបនេះនាពេលអនាគត។ មិនដឹងប៉ុន្មានលានឆ្នាំទៀតទេ
ប៉ុន្តែយើងល្ងង់ព្រោះយើងមិនដែលគិត កុំគិតដើម្បីបញ្ឈប់កាកសំណល់ នៅពេលដែលការខូចខាតត្រូវបានបញ្ឈប់ គ្មានការស្លាប់ វានឹងមិនមានការកើតឡើងវិញដែលគ្មានកំណត់ទៀតទេ។ រាប់លានលានឆ្នាំនាពេលអនាគត ហេតុអ្វីអ្នកកើតមកជួបទុក្ខដដែលៗ មិនចេះចប់?
ប្រតិបត្តិតាមពាក្យប្រៀនប្រដៅ ដោយសេចក្តីមេត្តាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ។ ដែលគាត់បាននិយាយ កើតមកដើម្បីរស់ ធ្វើអំពើល្អ។ កុំធ្វើអំពើអាក្រក់ មានតែថានឹងមិនមានកំណើតទៀតទេ។ ចេញពីការរងទុក្ខអស់កល្បជានិច្ច
នេះហើយជាព្រះអរហន្តនិព្វាន។ កន្លែងនៃសុភមង្គលអស់កល្បជានិច្ច កន្លែងនៃភាពអស់កល្បជានិច្ចពីការរងទុក្ខ គ្មានកំណើតទៀតទេ ដូច្នេះ ចូរប្រញាប់ធ្វើអំពើល្អ ។ កុំខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាទៀត រង់ចាំចាប់ពីពេលនេះតទៅ។
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ
ថ្ងៃទី 27 ខែតុលា ឆ្នាំ 2021 ម៉ោង 10:46 ព្រឹក •
អរិយសច្ច នៃសេចក្តីទុក្ខ ការរងទុក្ខគឺជាការពិតដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់។
-----
អរិយសច្ច នៃសេចក្តីទុក្ខ ការរងទុក្ខគឺជាការពិតដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់។
សេចក្តីពិតដ៏គួរឱ្យធុញនៃជីវិតនេះ គឺជាទុក្ខ។ ជីវិតគឺរងទុក្ខ ពេលកើត អ្វីដែលត្រូវបានរកឃើញតែងតែពិបាក។ ពីកំណើតរហូតដល់ស្លាប់ ពិតជាគ្មានអ្វីក្រៅពីទុក្ខសោក និងទុក្ខសោកនោះទេ គ្មានសុភមង្គលពិតប្រាកដណាដែលស្ថិតស្ថេរឡើយ។
អំពើល្អ និងអាក្រក់ ធ្វើរហូតក្លាយជាទម្លាប់ ទើបយើងមិនអាចរួចផុតពីទុក្ខ ហើយវិលវល់ក្នុងវដ្តនៃទុក្ខ។ ប៉ុន្តែព្រះពុទ្ធទ្រង់បង្រៀនឲ្យធ្វើតែអំពើល្អ មិនប្រព្រឹត្តអាក្រក់នោះទេដែលខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើ។ តើអ្នកអាចធ្វើវាបានឬអត់?
ពេលយើងធ្វើអ្វីមួយ អ្វីដែលយើងធ្វើគឺមាននៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ នៅពេលដែលយើងធ្វើបានល្អ មានតែសេចក្តីល្អទេ គ្មានអ្វីលាយឡំនឹងវាទេ។ កាលបើលោកបានប្រមូលនូវអំពើល្អ ចិត្តរបស់លោកក៏ហូរហៀរ អព្ភូតហេតុមួយបានកើតឡើង
អព្ភូតហេតុនៃសេចក្តីល្អ ចូរយើងទៅដឹង ឃើញហើយ ស្វែងរកអ្វីដោយធ្វើអំពើល្អ។ មើលសម្រាប់ខ្លួនឯង ដូចជាវាភ្លឺនិងបំភ្លឺ នោះហើយជាផ្លូវឈានដល់ព្រះនិព្វាន ដែលរួចពីទុក្ខអស់កល្បជានិច្ច!
អរិយសច្ច នៃសេចក្តីទុក្ខ ការរងទុក្ខគឺជាការពិតដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់។
ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ
ថ្ងៃទី 30 ខែតុលា ឆ្នាំ 2021 ម៉ោង 11:00 ព្រឹក
រងទុក្ខ ខ្ញុំបានឃើញទុក្ខនោះ។
-----
រងទុក្ខ ខ្ញុំបានឃើញទុក្ខនោះ។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលអ្នកមិនដឹងគឺ ជីវិតនេះត្រូវតែមានទុក្ខ។ មិនចេះចប់អស់កល្បជានិច្ច
ដរាបណាពួកគេជាមនុស្សសាមញ្ញ ឬមនុស្សសាមញ្ញ។
ជាឧទាហរណ៍ អ្នកប្រហែលជាយល់ថាការញៀនផ្លូវភេទគឺជាសុភមង្គលបំផុត។ ក្លាយជាធំ ការមានអំណាចលើមនុស្សគឺល្អបំផុត។ ឬសូម្បីតែមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន។ សូមឱ្យពិភពលោកទិញពិភពលោកទាំងមូលនឹងសប្បាយរីករាយ។ នោះហើយជាអ្វីដែលអ្នកមិនដឹង។ ថាមិនមានទុក្ខព្រួយអ្វីទាំងអស់។ ដោយសារតែអ្នកគ្រាន់តែជា មនុស្សសាមញ្ញរស់នៅ មិនថាអ្នកជាអ្នកណានោះទេ អ្នកនឹងមិនចាស់ឡើយ ភ្នែករបស់អ្នកស្រអាប់ ជើងរបស់អ្នកក្រៀមស្វិត និងរាងកាយខ្សោយ។ ហើយមិនអាចទៅណាបានទេ។ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែដេកចុះហើយរង់ចាំគ្មានអ្វីសោះ។ នៅតែល្ងង់សង្ឃឹមថាគាត់ប្រហែលជាមិនស្លាប់ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតគាត់បានស្លាប់ ទោះស្លាប់ក៏នៅតែល្ងង់ ដែលខ្វល់ពីអំណាច និងទ្រព្យសម្បត្តិ។ មិនដឹងថាស្លាប់ហើយកាន់អំណាចឬអត់? អ្នកមិនអាចយករបស់របររបស់អ្នកជាមួយអ្នកបានទេ។
នេះជាអ្វីដែលពិភពលោកទាំងមូលមិនដឹង។ គ្មានថ្ងៃណាដែលមនុស្សសាមញ្ញអាចរួចផុតពីទុក្ខនោះទេ។ លើលោកនេះមានតែទុក្ខទេ។ ទុក្ខកើតឡើង ទុក្ខក៏រលត់។ ទុក្ខកើតឡើងហើយរលត់ទៅវិញយ៉ាងនេះឯង។
និងសូម្បីតែព្រះនិងព្រះ វាដូចនេះ ជាមនុស្សរមែងដូចមនុស្សទាំងអស់។ ដូច្នេះ ទុក្ខមិនទាន់រលត់ទេ។
មធ្យោបាយដ៏មានតម្លៃបំផុតដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រោសប្រទានមក
ធ្វើអំពើល្អតែមួយ។ ដោយសក្ខីកម្មនៃបាតិមោក្ខ ១.វៀរចាកការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ២.ធ្វើល្អ ៣.ធ្វើចិត្តឲ្យបរិសុទ្ធគ្រប់ពេល នោះហើយទើបនឹងរកឃើញមាគ៌ានៃការរំដោះចេញ។ បែកពីមនុស្សធម្មតា មនុស្សធម្មតាទៅកើតជាមនុស្សខ្ពង់ខ្ពស់ - មនុស្សខ្ពង់ខ្ពស់ ។ ព្រះអង្គគឺសុត្តន្តបិដក សក្ខិតាគិមី អនាគាមិ និងអរហន្ត។
នេះជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ និងដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតដែលអាចនាំមនុស្សសាមញ្ញឲ្យរួចផុតពីទុក្ខ។
ហើយធ្វើវាឱ្យលឿន ទុករបស់អាក្រក់ ប្រញាប់ឡើង ធ្វើល្អ កុំយឺត។
ហើយពិនិត្យមើលចិត្តរបស់អ្នកឱ្យបានទៀងទាត់ កុំឲ្យធូលីធ្លាក់មកលើវាទៀត។ ធ្វើឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ នោះហើយជាមាគ៌ា ជាផលនៃព្រះនិព្វាន ជាការរួចចាកទុក្ខ ជាសេចក្តីសុខដ៏អស់កល្បជានិច្ច។
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ
ថ្ងៃទី 13 ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ 2021 វេលាម៉ោង 11:00 ព្រឹក
អរិយសច្ចៈទី១ គឺទុក្ខ តើអ្វីជាទុក្ខ?
-----
អរិយសច្ចៈទី១ គឺទុក្ខ តើអ្វីជាទុក្ខ?
តើអ្វីជាទុក្ខ?
ការរងទុក្ខគឺជាការលំបាក។ ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ជំងឺ, គ្រោះរាំងស្ងួតនៃជីវិត នៃពិភពលោក និងអ្វីៗទាំងអស់។
តើអ្វីជាទុក្ខ?
ទុក្ខជាលក្ខណៈនៃជីវិតទាំងអស់លើលោកនេះ ពិភពលោកនេះជាទុក្ខក៏ជាទ្រព្យរបស់វត្ថុមិនមានជីវិត វត្ថុគ្រប់ប្រភេទ ហើយជាសម្បត្តិរបស់លោកិយ។ សូម្បីតែពិភពនៃព្រះ, ក្រោម, ទាំងអ្វីទាំងអស់ក្នុងពិភពលោកនិងសកលលោក
ហើយជាការពិតការរងទុក្ខ គ្រោះថ្នាក់ដ៏អស្ចារ្យ សេចក្តីរលត់ សេចក្តីវិនាស ការវិនាស ការវិនាស នេះជាទុក្ខ។
វាជារឿងគួរឲ្យខ្លាច អោយមនុស្សឃើញហើយមែនទេ? បាទ!!
ដូច្នេះហេតុអ្វីមិនខ្លាច? ម៉េចមិនរត់លឿនម្លេះ? ដើម្បីរួចផុតពីគ្រោះមហន្តរាយដ៏ធំនេះ?
ព្រោះខ្ញុំនៅតែមិនដឹងការពិតអំពីទុក្ខនេះ។ ខ្ញុំមើលមិនឃើញទេ។ ភាពល្ងង់ខ្លៅមានភ្នែកខ្វាក់។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំដឹង ដែលនឹងមានការភ័យខ្លាច និងភ័យខ្លាចចំពោះទុក្ខវេទនាដ៏ធំនេះ។ មិនអាចនៅស្ងៀម
សេចក្តីវិនាស វិនាស វិនាស វិនាស និងសេចក្តីស្លាប់ រមែងរំលត់នូវសភាពនៃជីវិត និងអ្វីៗទាំងអស់។ នោះជាសភាពធម្មតានៃទុក្ខ។
ទុក្ខពិតជាភ្លើងដ៏ធំ។ ដុតពិភពលោកនិងអ្វីៗទាំងអស់។ សូម្បីតែសកលលោកទាំងមូល សូម្បីលោកព្រហ្ម លោកលោកក្នុងលោកនេះក៏មានដែរ សូម្បីតែសព្វថ្ងៃ។
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បានដល់អរិយសាវ័ក ក្នុងសាសនារបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ដូច្នេះហើយបានឃើញភ្លើងនៃទុក្ខវេទនា ដែលកំពុងឆេះពិភពលោក ហើយនឹងប្រញាប់ប្រញាល់រត់គេចពីពិភពលោកនេះអស់មួយជីវិត រហូតដល់អវសាននៃលោកិយ ហើយឈានដល់ព្រះនិព្វាន ពិភពនៃការរំដោះ ត្រជាក់ដែលរួចពីទុក្ខ អមតៈជារៀងរហូត
នេះជាសេចក្តីពិតអំពីទុក្ខ ដែលជាសេចក្តីប្រៀនប្រដៅនៃអរិយសច្ចដំបូងរបស់ព្រះដ៏ឧត្តម។ សេចក្តីសុចរិត
ដូច្នេះភ្ញាក់ឡើង ក្រោកពីដំណេករបស់អ្នក។ សូមក្រឡេកមើលការពិតអំពីទុក្ខវេទនាដែលយើងឃើញនៅពេលនេះ។ បន្ទាប់មកប្រញាប់រត់
រត់ឲ្យឆ្ងាយពីភ្លើងទុក្ខ គ្រោះមហន្តរាយ ការពុករលួយ គ្រោះមហន្តរាយ និងសេចក្តីវិនាស ចេញពីភ្លើងនៃទុក្ខ ទៅកាន់លោកិយ នៃព្រះនិព្វាន នៃសេចក្តីត្រជាក់ និងសេចក្តីសុខ។ កន្លែងនៃសុភមង្គលពិតដែលអមតៈរួចផុតពីទុក្ខជានិច្ច។
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ
១១ មករា ២០២២ ០៨.០០
*****
-----
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អរិយសច្ច ១ អ្វីជាទុក្ខ និងទុក្ខ? ការរងទុក្ខគឺជាសង្គ្រាម។
ការរងទុក្ខគឺជាសមរភូមិ ការប្រយុទ្ធដែលមិនឈប់ឈរ ទោះបីជាវានាំឈាម និងជីវិតដល់ទីបញ្ចប់នៃទឹកជំនន់ក៏ដោយ។
តួយ៉ាង នោះហៀបនឹងវាយគ្នាម្តងទៀត ព្រំដែនអ៊ុយក្រែន ឥឡូវរវាងរុស្ស៊ី និងអាមេរិក...
មុនសង្គ្រាមត្រូវរងទុក្ខ។ មានទុក្ខធំ
ពេលចេញទៅធ្វើសង្គ្រាម មានគ្រោះថ្នាក់ គ្រោះថ្នាក់ និងគ្រោះមហន្តរាយនៅសមរភូមិ។
ហើយក្រោយសង្គ្រាមក៏មានទុក្ខលំបាកទាំងទីក្រុង ទាំងប្រទេស និងពិភពលោក។
ការរងទុក្ខគឺសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់។ វាមិនមែនត្រឹមតែជីវិតមនុស្ស និងសត្វទេ។
សូម្បីតែផែនដីក៏រងទុក្ខឥតឈប់ឈរ។
រងគ្រោះដោយទឹកជំនន់ពិភពលោក ដោយសាររលកយក្សស៊ូណាមិ ដោយសារការរញ្ជួយដី ការបាក់បែក និងភ្នំភ្លើងបានជន់លិចទីក្រុង។ រងទុក្ខដោយសារអាកាសធាតុក្តៅ និងត្រជាក់ ដោយសារទឹកកករលាយ ជន់លិចពិភពលោក។
រងទុក្ខព្រោះបរិយាកាសជុំវិញពិភពលោកបានផ្លាស់ប្តូរ។ រងទុក្ខព្រោះសកលលោកបានផ្លាស់ប្តូរ រងទុក្ខព្រោះផ្កាយនឹងចូលមកក្នុងពិភពលោក
នៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស ខ្លួនយើង និងខ្លួនយើង តែងតែមានសង្រ្គាម។ សង្គ្រាមតែងតែមាន។
ទាំងសង្រ្គាមខាងក្រៅ និងសង្រ្គាមផ្ទៃក្នុង ត្រូវឧស្សាហ៍ពិចារណាមើលការពិត។
ដែលបណ្តាលមកពីខ្យល់ ខ្យល់ ការពុលអាហារ
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សតិប្បដ្ឋានទាំង ៥ គឺ រូប កាយ វិញ្ញាណ តាមព្រះពុទ្ធសាសនា។ វាជាតំបន់សង្រ្គាម ឬជាសមរភូមិដែលប្រយុទ្ធគ្រប់ពេលវេលា។ មានសង្រ្គាមនៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស។ សត្វទាំងអស់គឺគ្រប់ពេលវេលា នាទី និងវិនាទី។
នោះជាសេចក្តីពិតអំពីទុក្ខ។
តើអ្វីជាទុក្ខ? ការរងទុក្ខគឺជាសង្គ្រាម
នៅពេលដែលការពិតនេះត្រូវបានរកឃើញ ចាំដល់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
គាត់បានមកបង្រៀនប្រជាជន សេចក្តីពិតនៃទុក្ខ គឺជារបស់ដែលគេចមិនរួច។
អ្វីៗក៏រងទុក្ខយ៉ាងនេះដែរ។
ទ្រង់បានបង្រៀនវិធីតែមួយគត់ ដើម្បីរំដោះខ្លួនចេញពីទុក្ខ។ គឺប្រញាប់ចេញពីទុក្ខ ពីពិភពលោកដ៏លំបាកនេះ។
មានផ្លូវតែមួយ គ្មានផ្លូវផ្សេងទេ សូម្បីដល់ទេវតាសួគ៌។ ណាហ្គាក្រោមដីមិនបានគេចពីសង្គ្រាមទាល់តែសោះ។
រត់ទៅកាន់ព្រះនិព្វាន មាគ៌ាដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ហើយ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សតិបញ្ញា សក្កៈ អរហន្ត អរហន្ត និងអរហន្ត បានដើរដល់ទីនោះហើយ សូមប្រញាប់ឡើង។
កុំបារម្ភអី ប្រញាប់ឡើងមុនស្លាប់ដោយសារសង្រ្គាម។
*** ថ្ងៃទី 22 ខែ មករា ឆ្នាំ 2022 ម៉ោង 10:00 ព្រឹក
*****
-----
15.Cambodia-เขมร
-----
៦.
អរិយសច្ចៈ ទី១ នៃសេចក្តីទុក្ខ ជាអព្ភូតហេតុនៃការត្រាស់ដឹង
-----
ការត្រាស់ដឹង អរិយសច្ចៈ នៃសេចក្តីទុក្ខ
ដោយការគិតឧស្សាហ៍ សញ្ជឹងគិតលើសេចក្តីពិតនេះជានិច្ច។ ដូចជាប្រសិនបើវាជាកាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់នៃជីវិតដែលមិនអាចខ្វះបានរហូតដល់ថ្ងៃមួយការពិតនឹងត្រូវបានបំភ្លឺ
ដូចដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងលំដាប់នោះ។ នោះគឺការត្រាស់ដឹងដោយគ្មានការសង្ស័យ នឹងនាំឲ្យមានប្រាជ្ញាឡើង ស្គាល់ទុក្ខទាំងពួង សភាពនៃទុក្ខក្នុងជីវិតមនុស្ស និងអ្វីៗទាំងអស់ សូម្បីពិភពមនុស្ស អមនុស្សធម៌ ពិភពទេវៈ ព្រហ្មលោក ដោយការកើតឡើងនៃប្រាជ្ញាដ៏ឧត្តមរបស់យើង។ ពីភាពងងឹតដែលផ្ទុះឡើងទៅជាពន្លឺដ៏អស្ចារ្យ។ ហើយនោះហើយជាអ្វីដែលបានបញ្ជូនពួកគេចេញពីគំនិត និងការស្រមើលស្រមៃរបស់មនុស្សសាមញ្ញ។ ជាប្រាជ្ញារបស់បុគ្គលដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ នោះក៏ដូចគ្នានឹងការបានដល់នូវធម៌ដែរ។ ប្រែក្លាយពីមនុស្សសាមញ្ញទៅជាមនុស្សថ្លៃថ្នូរក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា
និងការត្រាស់ដឹង គ្មានការសង្ស័យទេ។ បញ្ចប់ការសង្ស័យទាំងអស់។ នេះជាការដល់នូវបុគ្គលដ៏ប្រសើរចេញមកពីសុតត្ថិ។ ដល់កម្រិតនៃអរហន្ត
នេះគឺជាអព្ភូតហេតុនៃការត្រាស់ដឹង។
និងអព្ភូតហេតុបែបនេះ មានតែនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា មិនមាននិកាយសាសនាផ្សេងទៀតទេ។ តាមព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ មុនពេលទ្រង់សោយទិវង្គតទៅកាន់ព្រះអរហន្តជាសាវ័កចុងក្រោយថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ មានតែក្នុងសាសនានេះប៉ុណ្ណោះ។ មិនមានសាសនាផ្សេងទៀតទេ។
ជាមហាសំណាងសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សលោកទាំងមូល។ បុគ្គលគួរត្រេកអរពេលបានជួបនិងដឹងការពិតក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បានន័យថាការពិតនេះមានតែក្នុងពុទ្ធសាសនាប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានអ្នកដទៃអាចនឹងធ្វើខ្លួនឲ្យរួចពីទុក្ខបានឡើយ។ ក្រៅពីអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា និងអ្នកដ៏ទៃទៀតដែលយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនា ផ្តើមចេញពីសេចក្តីពិតនៃសេចក្តីទុក្ខ ដែលជាចំណេះដើម្បីឲ្យខ្លួនរួចផុតពីទុក្ខក្នុងលោក គឺពីពិភពនៃទុក្ខ ដល់សេចក្តីសុខពិត អមតៈ អស់កល្បជានិច្ច ក្នុងលោកថ្មី ដែលជាមហាបរិនិព្វាន។
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ
ថ្ងៃទី 6 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2022 ម៉ោង 09:40 ព្រឹក
-----
-----
7.
------
4.Cambodia-เขมร
-----
៧... អរិយសច្ចៈ ទី ១ នៃទុក្ខ មានតែការត្រិះរិះដោយប្រាជ្ញា ទើបត្រាស់ដឹងទុក្ខ។ អព្ភូតហេតុមួយបានកើតឡើង។
-----
ពាក្យអព្ភូតហេតុនៃការត្រាស់ដឹង នោះហើយជាអ្វីដែលអ្នកទាំងអស់ តាំងពីមនុស្សធម្មតា រហូតដល់ព្រះអាទិទេព ព្រាហ្មណ៍ ម៉ារា និងព្រះទាំងឡាយ នោះនឹងឃើញដោយខ្លួនឯងថា កាលណាអ្នកដឹងការពិតអំពីទុក្ខនេះ។ នឹងមានអំណាចនៃអព្ភូតហេតុបញ្ញា ដែលនាំទៅដល់ការត្រាស់ដឹងដ៏វិសេសវិសេស អស្ចារ្យនេះ ហើយនឹងនាំមកនូវលទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យដល់ព្រលឹង។ មាននិស្ស័យឃើញការពិត អំពីទុក្ខនៃលោកិយ ជីវិត និងអ្វីៗទាំងអស់។ វាជាការសម្ដែងនូវសេចក្ដីពិតដោយប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យ។ រហូតដល់អាចជ្រៀតចូលពីពិភពលោក ទៅកាន់ពិភពមួយផ្សេងទៀតដែលរួចផុតពីទុក្ខវេទនាទាំងអស់។ បានរួចផុតពីពិភពនៃទារុណកម្ម និងភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ ពីពិភពនៃសង្រ្គាម ទៅកាន់សមរភូមិដែលមិនចេះចប់។ វាគឺជាលទ្ធផលនៃប្រាជ្ញាពិតប្រាកដ។
ដូចជាព្រះពុទ្ធអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់ប្រាប់បញ្ញវ័ន្ត ដែលជាការប្រៀនប្រដៅនៃព្រះធម៌មុនដំបូងបង្អស់ ដែលហៅថា ធម្មកថិកភត្តសូត្រថា ព្រះអង្គបានត្រាស់ដឹងជាព្រះពុទ្ធ ជាអ្នកត្រាស់ដឹង ជាអ្នកត្រាស់ដឹង និងបានត្រាស់ដឹង។ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ នេះជាផលនៃប្រាជ្ញានោះ ដូចទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាក់ជាបន្តបន្ទាប់ថា ចក្ខុឧត្តុង្គ (តថាគតកើតឡើង) នីយានឧត្តុង្គ (វិចារណញ្ញាណបានកើតឡើង) ប្រាជ្ញាឧត្តរ (ការត្រាស់ដឹងពិតបានកើតឡើង)។ Vijja udapadi (វិទ្យាសាស្រ្តបានកើតឡើង), aloko udapadi (ពន្លឺបានកើតឡើង), udapā ប្រាំនេះគឺប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យ, ការត្រិះរិះពិចារណា, ការពិចារណា។ ដូច្នេះ គាត់បានដឹងការពិតដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់នោះ។
នេះគឺជាអព្ភូតហេតុនៃប្រាជ្ញា ដោយការគិតឧស្សាហ៍ សញ្ជឹងគិតលើការពិតនេះជានិច្ច។ ដូចជាប្រសិនបើវាជាកាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់នៃជីវិតដែលមិនអាចខ្វះបានរហូតដល់ថ្ងៃមួយការពិតនឹងត្រូវបានបំភ្លឺ
សូមប្រើតែបញ្ញាពិចារណានូវសេចក្តីពិតនៃទុក្ខរហូតដល់បានត្រាស់ដឹង។ គឺផ្តើមចេញពីការត្រាស់ដឹងនៃជរា ភាពឈឺ សេចក្តីស្លាប់ អ្វីជាទុក្ខ ទុក្ខយ៉ាងណា ទុក្ខយ៉ាងណា សេចក្តីទុក្ខនោះ សំដែងដោយប្រាជ្ញា ឃើញសេចក្តីពិតក្នុងខ្លួនយើងជាមុនសិន រួចមើលសេចក្តីពិតនៃជីវិតទាំងអស់។
ហើយការកើតមកមិនរួចពីជរា កើតជំងឺ និងមរណៈនោះទេ គឺជារឿងដដែល។ មើលដោយប្រាជ្ញា ទើបឃើញថាដូចគ្នា។ កើតច្រើនដង កើតហើយបន្ទាប់មកស្លាប់ ស្លាប់ហើយកើត វាដូចគ្នានឹងរឿងនេះដែរ។ វាមិនខុសទាល់តែសោះ។ ដែលត្រាស់ដឹងក្នុងរង្វង់នៃទុក្ខថា វដ្តនៃទុក្ខនេះនឹងធ្វើឲ្យកើតទុក្ខមិនសប្បាយចិត្ត ធុញនឹងជីវិត ជីវិតរងទុក្ខពីកំណើត ឃើញទុក្ខក្នុងវដ្តនៃទុក្ខកាន់តែច្បាស់ រហូតដល់តាំងចិត្តគេចចេញពីពិភពលោកនេះ។ រត់ចេញពីកំណើត មិនប្រាថ្នាចង់កើតជាថ្មី នោះហើយដែលធ្វើឲ្យលោកបានឈានដល់ឋានៈជាបុគ្គលខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងលោក។ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ដោយអព្ភូតហេតុនៃប្រាជ្ញា
ហើយបន្ទាប់ពីពិចារណា ដោយប្រាជ្ញាដើម្បីមើលឃើញការពិតដ៏ទូលំទូលាយ កើតមកត្រូវតែស្លាប់ ពេលស្លាប់ ត្រូវតែកើតជាថ្មី។ អ្វីក៏ដោយដែលកើតឡើង ចាប់តាំងពីគាត់បានកើតនៅក្នុងទីជ្រៅបំផុត។ វាល្អក្នុងការធ្វើជាសត្វ កើតជាមនុស្សកើតជាព្រះទេវមារព្រហ្មឬព្រះក៏មិនរួចពីជរា ជំងឺនិងមរណៈដែរ កំណើតខ្លួនតែងជាគូកននឹងមរណៈ។ ទេ សូមកុំប្រាថ្នាឱ្យកើតជាអ្វីផ្សេងទៀត។ សូម្បីតែកើតជាអាទិទេព, អាទិទេព, ព្រាហ្មណ៍, ព្រះអធិរាជ ឬសម្លាប់សត្វលោកក្នុងលោកក្រោម នរក ត្រូវជាម្ចាស់នៃលោកិយ។ មិនបានគេចផុតពីសេចក្តីស្លាប់ទេ។ មិនបានគេចផុតពីច្បាប់នៃវដ្តនៃការអាណិត
ហើយយើងបន្តដឹងដោយប្រាជ្ញាដ៏ភ្លឺស្វាង។ នៅក្នុងវត្ថុដែលគ្មានព្រលឹងទាំងអស់។ ថាការកកើតនៃអ្វីៗទាំងអស់ សូម្បីតែពិភពលោក និងសកលលោក ដែលជាទីធំទូលាយនៃចក្រវាឡ ត្រូវបានគេមើលឃើញរួចជាស្រេចជាមួយនឹងអំណាចនៃប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យ។ នឹងឃើញថាវាមិនបានរួចពីសេចក្តីស្លាប់ទេ។ វិនាសទៅ ថ្ងៃណាមួយរឿងធំនឹងត្រូវវិនាស។ ដោយគ្មានការសង្ស័យ
វាអាចត្រូវបានសន្និដ្ឋានថាអ្វីៗទាំងអស់។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទុក្ខទាំងឡាយ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សេចក្តីកើតមកតែងមាននូវជរា មានទុក្ខ និងមរណៈជានិច្ច ទើបអព្ភូតហេតុនៃបញ្ញាកើតឡើងដោយកំពូលឈានដល់ឈានដល់នូវអរហត្តផលភ្លាម។
ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ឧបាទានក្ខន្ធ (សម្មាទិដ្ឋិបានកើតឡើង) ម្នាលឧបាទានក្ខន្ធ (ការត្រាស់ដឹងបានកើតឡើង) ប្រាជ្ញាឧត្តុង្គ (ការត្រាស់ដឹងពិតបានកើតឡើង) វិជយោ។
ដូច្នេះ ទោះបីជាខ្ញុំមិនដឹងអ្វីទាំងអស់។ ខ្ញុំមិនដែលសិក្សាព្រះធម៌ក្នុងសាសនាណាមួយទេ។ ដឹងតែសេចក្តីពិតអំពីទុក្ខតែមួយមុខមកក្នុងលំដាប់នេះ មានតែនៅក្នុងលំដាប់នេះនឹងគ្រប់គ្រាន់។ ធ្វើសមាធិ សមាធិ សមាធិ សមាធិ សមាធិ និងពិចារណាឲ្យបានជ្រៅ។ កុំឈប់ រហូតដល់ថ្ងៃមួយ។ ការសម្រេចបាននូវអព្ភូតហេតុនៃប្រាជ្ញាជាមួយនឹងពន្លឺដ៏ភ្លឺបំផុត។
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ ទី ១ បានត្រាស់ដឹង។ ដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិតអស់កល្ប ហើយដែលនាំទៅកាន់ពិភពនៃការរំដោះទុក្ខទាំងអស់នោះគឺពិភពនៃព្រះនិព្វានរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ។ ដែលបរិសុទ្ធ ស្អាត ភ្លឺ សន្តិភាព គ្មានអ្វីទទេ និងសុភមង្គលអស់កល្បជានិច្ច។ ដែលមិនធ្លាប់មាន
ព្យាយាមមិនឈប់ទាល់តែសោះ គ្មានប្រាជ្ញា ប្រាជ្ញា និងពន្លឺណាអស្ចារ្យជាងការត្រាស់ដឹងនៃទុក្ខឡើយ។
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ ២៣ កុម្ភៈ ២០២២ ០៧.៣០
-----
-----
4.Cambodia-เขมร
-----
៨.
អរិយសច្ចៈ ១ ទុក្ខ... ទុក្ខ គឺទុក្ខដោយខ្លួនឯង។
-----
ទុក្ខគឺជាទុក្ខរបស់ខ្លួនឯង មិនមែនឥតប្រយោជន៍ទេគឺឥតប្រយោជន៍ មិនមែនខ្លួនឯងទេគឺខ្លួនឯង។
ដូចយើងដឹងស្រាប់ហើយថា អរិយសច្ចៈ ៤ អរិយសច្ចៈ និព្វាន និងផ្លូវត្រូវ ប្រកាសដោយ ធម្មកថិក ផលវតៈ។ ជាលទ្ធផល អានន្ទ កន្ទនា បានទទួលជោគជ័យក្នុងការក្លាយជាព្រះសង្ឃដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់តែមួយ។ ដោយការដឹងច្បាស់នូវសច្ចៈថា យមគគីរសាមុទ្រាយាម សប្បញ្ញោ និរោធធម្មៈ របស់ធម្មជាតិកើតឡើង។ អ្វីៗទាំងអស់ត្រូវបានចាត់ថ្នាក់តាមធម្មជាតិ។ ដែលជា យល់ពីទុក្ខ ការត្រាស់ដឹងនូវទុក្ខក្នុងកម្រិតមួយ ដឹងការកើត និងសេចក្តីស្លាប់ ដឹងសេចក្តីស្លាប់ និងការកើតហើយ ជាទុក្ខជានិរន្តរ៍ក្នុងលោកនៃទុក្ខ ដែលបានចូលទៅកាន់ពិភពនៃសុជីវធម៌ហើយ ជនណាមួយជាតិ សាសនាណាមួយ សូម្បីតែព្រះអមនុស្សធម៌ទាំងអស់។ លុះបានត្រាស់ដឹងយ៉ាងនេះយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដោយមិនសង្ស័យ បុគ្គលនឹងបានត្រាស់ដឹងនូវអរិយសច្ច។
បន្ទាប់មក ប្រាំពីរថ្ងៃក្រោយមក ព្រះគ្រូបានបន្តប្រៀនប្រដៅ បញ្ញវ័ន្ត៥យ៉ាង គឺអនាថបិណ្ឌិកគហបតី ខណៈដែលព្រះសូត្រនោះ នាំនូវការត្រាស់ដឹងពេញលេញដល់ទុក្ខទាំងអស់ ជាហេតុនាំឱ្យសត្វលោកទាំង ៥ បានទទួលការត្រាស់ដឹងភ្លាមៗ ដោយសារការត្រាស់ដឹងនៃទុក្ខទាំងស្រុង។ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយដែលកើតក្នុងលោកនេះ មាន៦អង្គ។
២.
ហើយជាមួយនឹងអនាថបិណ្ឌិកគហបតី ក្នុងព្រះសូត្រនេះ ដែលព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សួរសំណួរ ហើយរំលឹកអំពីបញ្ញវ័កតាមលំដាប់ ដោយចាប់ផ្តើមដោយសំណួរថា តើបិណ្ឌបាត (ឬ បញ្ញា + អរូបី)។ ឬជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗ) សម្ភារៈនិយម អរូបី ភាពអស់កល្បជានិច្ច ឬឥតប្រយោជន៍ ....?
រូបភាព.....ទុក្ខ តើវាជាអចិន្ត្រៃយ៍ឬជារៀងរហូត? ទម្រង់ .... អារម្មណ៍គឺអស់កល្បជានិច្ច និងអចិន្ត្រៃយ៍។ ឬមិនមែនថ្ងៃត្រង់ - មិនអចិន្ត្រៃយ៍? អនិច្ចា-អនិច្ចា ព្រះអនិច្ចា តើធ្វើឲ្យកើតទុក្ខ ឬមានសេចក្តីសុខ? ព្រះនៃទូលបង្គំរងទុក្ខ»។
រូប......អារម្មណ៍ជាអនត្តា រូប... អារម្មណ៍ជាអនត្តា មិនមែនជាខ្លួន ព្រោះបើជាខ្លួន មិនឈឺ មិនឈឺ មិនឈឺ... វានឹងដូចយើងប្រាថ្នា មិនចាស់ មិនឈឺ មិនស្លាប់។ វាគ្មានគ្រោះថ្នាក់ទេ ប៉ុន្តែការពិតគឺវាគ្មានព្រលឹង ដូច្នេះវាមិនមែនជារបស់យើងទេ យើងបង្គាប់កុំឲ្យជឿ។ កុំធ្លាក់ក្នុងអំណាចរបស់យើង។ យើងមិនអាចបង្គាប់បញ្ជា......តើអ្នកអាចបញ្ជាឱ្យខ្ញុំព្យាបាលឱ្យជាសះស្បើយបានទេ? មិនមែនទាល់តែសោះ ព្រោះវាគ្មានព្រលឹងនៅខាងក្រៅអំណាចរបស់យើង។ គ្រាន់តែដូចនេះ
ដែលអានន្ទ កណ្ឌដានី ដឹងតាំងពីដើមមកថា យ៉ាង គិនជិ សាមុត យ៉ាដាម ម៉ាន សបផនថាង និរោធដាមធុតិៈ អ្វីដែលកើតឡើងដោយធម្មជាតិ។ អ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ដោយធម្មជាតិ… ពោលគឺការត្រាស់ដឹង និងការបង្រៀនរបស់ព្រះត្រៃបិដក។ ដែលពុទ្ធសាសនិកជនដឹងច្បាស់ តែអាត្មាមិនយល់ទេ ទាំងគ្រូ ទាំងសិស្ស សុទ្ធតែល្ងង់ គ្រូ និងសិស្សក៏ល្ងង់ សូម្បីបព្វជិតកម្រិតខ្ពស់បំផុត បព្វជិត និងបព្វជិតក៏ល្ងង់ បង្កបញ្ហាគ្រប់ពេល) គុកទាំងអស់ ឥតប្រយោជន៍ អនត្តាគឺ ការបង្រៀននៃទុក្ខជាអរហន្តកម្រិតនៃការត្រាស់ដឹង។ ដែលគាត់បានបន្តនៅក្នុង អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ បញ្ញាទាំង៥ បានដល់នូវបញ្ញាក្នុងវេលាតែមួយ ។
ហើយអ្វីដែលត្រូវដឹងបន្ទាប់ទៀតនោះគឺថា ទោះជាសេចក្ដីទុក្ខជាសេចក្ដីល្អ ក៏ជាអមតៈ មិនមែនជាប្រយោជន៍ខ្លួនឯងឡើយ។ ប៉ុន្តែវាជាព្រលឹង តើអ្នកបញ្ជាវាដោយរបៀបណា? មិនអាចបញ្ជាទិញ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ មិនជឿតាមធម៌ទាំងឡាយ មិនទៀង មិនទៀង និងមិនប្រកាន់ខ្លួនថា កាលទុក្ខកើតក្នុងថ្ងៃនេះ និងក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះ ទុក្ខនោះមិននៅស្ថិតស្ថេរ អស់កល្បជានិច្ច មិនរលត់ទៅវិញទៅមក។ ដល់សេចក្តីពិតនៃទុក្ខ
៣.
ប្រយោជន៍ចម្បងនៃការត្រាស់ដឹងនៃទុក្ខ គឺយើងដឹងផ្លូវនាំទៅរកការរលត់នៃទុក្ខ ផ្លូវរត់ចេញ សង្គ្រាមនៃទុក្ខ ភ្លើងដ៏ក្តៅក្រហាយនៃទុក្ខ ការរួចផុតពីកំណើត និងសេចក្តីស្លាប់ ហើយនឹងមានទម្លាប់ប្រញាប់ប្រញាល់។ ឧស្សាហ៍ធ្វើអំពើល្អ ឧស្សាហ៍ការពារបញ្ហាក្នុងជីវិត មិនធ្វើបាបកម្ម ខិតខំដើរលើផ្លូវអាក្រក់តាំងពីពេលនោះមក ស្គាល់តម្លៃគ្រប់នាទី និងវិនាទីនៃជីវិត មិនខ្ជះខ្ជាយសូម្បីមួយវិនាទីនៃអំពើអាក្រក់ ស្គាល់តម្លៃនៃ អាយុនៅក្នុងយុវវ័យ មនុស្សវ័យក្មេងដែលមានថាមពលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចមុន។ ខណៈពេលដែលកម្លាំងពលកម្មខ្លាំង នៅតែក្មេង កុំខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាធ្វើអំពើអាក្រក់។ ធ្វើល្អតាមច្បាប់ប្រទេស ជោគជ័យក្នុងការសិក្សា និងអាជីព មានជីវភាពគ្រប់គ្រាន់ នាំជីវិតទៅរកសេចក្តីសុខ មានសង្គមល្អ។ យកសង្គមឲ្យឆ្ងាយពីអំពើអាក្រក់ ធ្វើល្អតាំងពីក្មេង ប៉ុន្តែយុវជនមិនចាំដល់អាយុទេ ដឹងច្បាស់ថាពេលនោះនាំឲ្យចាស់ទៅ។ ចាស់ហើយដឹងថាដល់អាយុ ជីវិតទាំងអស់គឺដូចគ្នា មានតែរង់ចាំសេចក្តីស្លាប់នៅកន្លែងមួយ ដែលជាទុក្ខបំផុតនៃការកើតក្នុងលោកនេះ។
លុះបានត្រាស់ដឹងនូវអរិយសច្ចទី១ នៃទុក្ខហើយ ព្រះអង្គនឹងអាចទទួលនូវសភាពនៃទុក្ខដែលយើងកំពុងប្រឈមមុខបាន។ សតិប្បដ្ឋាន មានការពិចារណាជារៀងរហូត ក្នុងទុក្ខក្នុងជីវិត។ រហូតដល់ការត្រាស់ដឹង មានប្រាជ្ញាអស្ចារ្យឃើញការពិតនៃអ្វីៗទាំងអស់។ ខ្លួនឯងនឹងរួចពីទុក្ខ ហើយទៅកាន់មាគ៌ា។ និព្វានភ្លាម បានរកឃើញការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងវិស័យនៅក្នុងចិត្តទាំងស្រុង។ នោះហើយគឺជាការសម្អាតភាពកខ្វក់ទាំងអស់។ ភាពបរិសុទ្ធថ្មី។ ដូច្នេះវាហាក់ដូចជាភ្លាមៗពីពិភពលោកមួយទៅមួយទៀត។ ហើយនោះគឺការដល់នូវព្រះនិព្វានរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ កន្លែងរលត់ទុក្ខទៅកាន់សេចក្តីសុខពិតជាអមតៈ។
នេះជាអ្វីដែលពិភពលោកទាំងមូលគួរដឹង។ អរិយសច្ចៈ ១ ទុក្ខ
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ ៣ មីនា ២០២២.០៨.៤០
-----
*****
9.
0..ថៃ-ថៃ
៩..អរិយសច្ចៈទី១ គឺទុក្ខ ការត្រាស់ដឹងជារបស់ដែលគួរងាយដល់មនុស្សជំនាន់ថ្មី។
យើងឈានដល់ការសន្និដ្ឋានដ៏ចង្អុលមួយ។ សម្រាប់យុគសម័យថ្មី។ ជាមួយនឹងខួរក្បាលដែលឆ្លាតជាងជំនាន់មុន។ នោះគឺជាប្រាជ្ញា ដែលជាបញ្ហានៃចំណេះដឹង ការរៀនសូត្រ ការអប់រំ វិទ្យាសាស្ត្រនៃយុគសម័យថ្មី ដែលត្រូវបានអភិវឌ្ឍយ៉ាងខ្លាំង ដែលជាបញ្ហានៃប្រាជ្ញា ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់តែងតែមានបន្ទូលនឹងបិណ្ឌបាត Chakhung Udapadi, Janang Udapadi, Vijja Udapadi, Wisdom Udapadi, Alogo Udapadi (ការកើតនៃភ្នែកភ្លឺ ការដឹងនូវការយល់ឃើញនូវបញ្ញា ការដឹងនូវសច្ចៈ ពន្លឺទាំង៥ ដែលផ្តល់នូវប្រាជ្ញា។ ការត្រាស់ដឹងរបស់ទ្រង់ ជាលទ្ធផលនៃប្រាជ្ញា វាមិនមែនជាលទ្ធផលនៃការអនុវត្តធ្ងន់ធ្ងរនៃគ្រប់កិរិយាស័ព្ទពីមុននោះទេ។ ប្រាជ្ញាដឹងការពិតនៃពិភពលោក។ ទ្រង់បានត្រាស់ដឹងក្នុងរាត្រីនោះ។
ដូច្នេះ ទើបនាំមកនូវការត្រាស់ដឹងពិតនៃទុក្ខ មានសិទ្ធិដល់ព្រះនិព្វានភ្លាមៗ ដឹងការពិតអំពីទុក្ខដោយប្រការ ផ្តើមចេញពីការពិតថាពិភពលោកជាទឹកដីនៃទុក្ខ អ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើងគ្រប់ពេលវេលាគឺជាទុក្ខ។ រងទុក្ខតែប៉ុណ្ណោះ ទុក្ខនឹងរលត់ទៅ ទុក្ខក៏រលត់ទៅ ហើយយើងក៏រលត់ទៅដោយទុក្ខ។ ស្លាប់ដោយការរងទុក្ខ កើតជាថ្មី មិនមានអ្វីថ្មីដែលត្រូវរកឃើញទេ។ រមែងកើតឡើងដដែល មានតែទុក្ខ។ ការឃើញនូវការកើតជាថ្មី មានន័យថា ការមកកាន់ទុក្ខម្ដងទៀត ជាវដ្ដនៃការអង្វរថ្មី។ ដែលនៅតែជាទឹកដីនៃទុក្ខដដែល គ្មានថ្ងៃនៅសល់ទេ។ មិនចេះចប់ រាប់ដល់គ្មានកំណត់ ប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ដល់ភាពធុញទ្រាន់បំផុតក្នុងជីវិតនោះ។ រហូតដល់ទីបញ្ចប់ដើម្បីស្នាក់នៅ ការកើតឡើងនៃពន្លឺបញ្ញា ដើម្បីមើលឃើញបរិយាកាសជុំវិញដែលពោរពេញដោយទុក្ខ កើត ចាស់ ជរា ជំងឺ និងមរណៈ ឬមារជីវិតខ្លួនឯង។ ធ្វើឱ្យស្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរ ការដាក់របស់ដែលប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងទំលាប់ប្រពៃណីអាចត្រូវបានគេបំបែក។ ហើយព្រលឹងនោះឡើងដោយការស្អប់ ជាមួយនឹងការស្អប់ខ្ពើម ស្អប់ខ្ពើមបំផុត។ មិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នាក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញទៅដោយទុក្ខលំបាកនោះទេ។ ការឡើងនៃព្រលឹងធ្វើឱ្យយើងរួចផុតពីពិភពលោកដែលយើងមិនចង់រស់នៅក្នុង។ ដូចជាក្រុមដង្កូវក្នុងបាតបង្គន់ទៀតហើយ។ នោះហើយជាហេតុដែលនាំឲ្យមានការសម្រេចភ្លាម។
ដូច្នេះហើយ ជនណាក៏ដោយ ជាតិសាសន៍ សាសនា បុគ្គលណា ឋានៈណា មុខរបរណាមួយ ក្រុមហ៊ុនណាមួយ ភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាលណា វ័យណាក៏ដោយ គ្រាន់តែចេះប្រើបញ្ញាសុទ្ធសាធ គិតពិចារណា គិតពិចារណា មិនឈប់ឈរ។ ក្រោកឡើង ឃើញពិតហើយឃើញច្បាស់ក្នុងបញ្ហាតែទុក្ខ នេះនឹងនាំឲ្យបានដល់ផ្លូវ និព្វាន និងបានដល់ព្រះអរហន្តភ្លាម។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ថ្មីទាំងអស់។
នេះជាហេតុផលសំខាន់សម្រាប់មនុស្សក្នុងសម័យនេះត្រូវបានត្រាស់ដឹង។ ហើយបានរួចពីទុក្ខដោយប្រាជ្ញា ព្រះអង្គបានដល់នូវអរិយមគ្គដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត យ៉ាងឆាប់រហ័ស និងភ្លាមៗ។ ដូចដែលបានលេចមកក្នុងរជ្ជកាលព្រះពុទ្ធទ្រង់ផ្ទាល់ ឯណាមានវិធីសម្រេចភ្លាមៗ គ្រាន់តែចេះប្រើប្រាជ្ញាគិតឲ្យស៊ីជម្រៅ និងធ្វើសមាធិឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ រហូតដល់អព្ភូតហេតុនៃការត្រាស់ដឹងនិងទុក្ខវេទនានេះកើតឡើង។
• ផាយ៉ាប បញ្ញាថារ៉ូ
ថ្ងៃទី 10 ខែ មីនា ឆ្នាំ 2022 ម៉ោង 06:30 ព្រឹក
-----
*****