วันแจ้งความแห่งชาติ 

1 เมษายน พุทธศักราช 2557
ขอเพียงแค่ความเป็นธรรม

 

ทำไม เพราะเหตุใดจึงมีวันนี้  วันที่มีความหมายใหญ่โตชนิดที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนในโลก.  ก็เพราะเหตุผลเดียวคือ  มีคนกลุ่มหนึ่งในระบอบดั้งเดิมท้าทายอำนาจของประชาชน ผู้รักประชาธิปไตยทั้งประเทศ  พวกเขาได้กระทำสิ่งที่ชั่วร้ายมาตลอด นับตั้งแต่มีการเคลื่อนไหวของประชาชน เพื่อการสร้างระบอบการเมืองใหม่ ให้สำเร็จไปตามเป้าหมายและตามที่กฎหมายรัฐธรรมนูญไทยทุกฉบับ ให้การรับรองเอาไว้ แม้ในรัฐธรรมนูญเถื่อน(รัฐธรรมนูญโจร) ของคณะ คมช.ที่ยึดอำนาจ ทำลายระบอบประชาธิปไตยลง เมื่อวันที่ 19 กันยายน พุทธศักราช 2549  ก็ได้รับรองเอาไว้ในมาตรา 2 ว่าดังนี้

<<<มาตรา ๒ ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข>>>

และรับรองอำนาจอธิปไตยของปวงชนชาวไทยเอาไว้ในมาตรา 3 4 และ 5  ดังนี้ 

 

<<<มาตรา ๓ อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นประมุข ทรงใช้อำนาจนั้นทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้

การปฏิบัติหน้าที่ของรัฐสภา คณะรัฐมนตรี ศาล รวมทั้งองค์กรตามรัฐธรรมนูญ และหน่วยงานของรัฐ ต้องเป็นไปตามหลักนิติธรรม>>>

<<<มาตรา ๔ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิ เสรีภาพ และความเสมอภาคของบุคคลย่อมได้รับความคุ้มครอง>>>

<<<มาตรา ๕ ประชาชนชาวไทยไม่ว่าเหล่ากำเนิด เพศ หรือศาสนาใด ย่อมอยู่ในความคุ้มครองแห่งรัฐธรรมนูญนี้เสมอกัน>>>

 

 

คนกลุ่มนั้นมีชื่อตามกฎหมายว่า  ศาลรัฐธรรมนูญ  หน้าตาคนพวกนี้มีปรากฎตามสื่ออย่างมากมายแล้วในขณะนี้

 

ความผิดของคนพวกนี้ มีอะไรบ้าง  ทำไมได้ก่อความสงสัยอย่างมากมายเหลือเกินว่า พวกเขาได้กระทำความผิดอันยิ่งใหญ่ขนาดใด ถึงกับคนทั้งแผ่นดินลุกขึ้นมาต่อต้าน และแจ้งความกันทั้งแผ่นดิน จนตั้งชื่อว่าวันแจ้งความแห่งชาติ

1.   เป็นกลุ่มคนผู้ทำหน้าที่อย่างทุจริต ผิดกฎหมาย  และ สร้างกฎหมายเอาเองตามอำเภอใจ  พวกเขาได้สร้างมาตรฐานการวินิจฉัยที่ผิดเอาไว้ในระบบการยุติธรรมแห่งชาติ โดยทำการตีความกฎหมายเอาตามอำเภอใจเพื่อประโยชน์ของตนและพวกของตนเป็นหลัก  เร่ิมด้วยการตีความมาตรา 68 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550 ซึ่งบัญญํติไว้ดังนี้

<<<มาตรา ๖๘ บุคคลจะใช้สิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญเพื่อล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขตามรัฐธรรมนูญนี้ หรือเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองประเทศโดยวิธีการซึ่งมิได้เป็นไปตามวิถีทางที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญนี้  มิได้

ในกรณีที่บุคคลหรือพรรคการเมืองใดกระทำการตามวรรคหนึ่ง ผู้ทราบการกระทำดังกล่าว ย่อมมีสิทธิเสนอเรื่องให้อัยการสูงสุดตรวจสอบข้อเท็จจริงและยื่นคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยสั่งการให้เลิกการกระทำดังกล่าว แต่ทั้งนี้ ไม่กระทบกระเทือนการดำเนินคดีอาญษต่อผู้กระทำการดังกล่าว

ในกรณีที่ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยสั่งการให้พรรคการเมืองใดเลิกกระทำการตามวรรคสอง ศษลรัฐธรรมนูญอาจสั่งยุบพรรคการเมืองดังกล่าวได้

ในกรณีที่ศาลรัฐธรรมนูญมีคำสั่งยุบพรรคการเมืองตามวรรคสาม ให้เพิกถอนสิทธิเลือกตั้งของหัวหน้าพรรคการเมืองที่ถูกยุบในขณะที่กระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นระยะเวลาห้าปี นับแต่วันที่ศาลรัฐธรรมนูญมีคำสั่งดังกล่าว >>>

ศาลรัฐธรรมนูญ หรือที่รู้จักกันในมวลชนว่า ตลก.รัฐธรรมนูญ ได้ละเมิดมาตรา 68 วรรค 2  ที่บัญญัติไว้ว่า <<<ในกรณีที่บุคคลหรือพรรคการเมืองใดกระทำการตามวรรคหนึ่ง ผู้ทราบการกระทำดังกล่าว ย่อมมีสิทธิเสนอเรื่องให้อัยการสูงสุดตรวจสอบข้อเท็จจริงและยื่นคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยสั่งการให้เลิกการกระทำดังกล่าว แต่ทั้งนี้ ไม่กระทบกระเทือนการดำเนินคดีอาญาต่อผู้กระทำการดังกล่าว>>>

โดยที่ในตัวบทกฎหมาย การรับเรื่องราวที่มีผู้เสนอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยสั่งการนั้น จะต้องยื่นที่อัยการสูงสุด ไม่มีข้อความใดในบทบัญญัตินี้ ที่อนุญาตให้ยื่นโดยตรงต่อ ศาลรัฐธรรมนูญได้ ........  และ ไม่มีข้อความใดที่ให้อำนาจศาลรัฐธรรมนูญจะอาจสามารถรับเรื่องราวได้เอง

ฉะนั้น เราจึงจะเห็นได้ว่า  การบัญญัติไว้เช่นนี้ ย่อมเป็นการชอบธรรม ในแง่ที่ว่า  อัยการสูงสุดก็จะเป็นผู้ทำการกลั่นกรองเรื่องราวเสียก่อน และกฎหมายให้อำนาจตรงนี้แด่อัยการสูงสุดก็เพื่อที่ระบบการยุติธรรมตรงนี้จะเป็นการกระทำการโดยความสุขุมรอบคอบ เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแด่ทั้งฝ่ายจำเลยและฝ่ายโจทก์...และในสมัยนี้ ย่อมเป็นธรรมแด่ประชาชนพลเมืองด้วย   ในเมื่อ ศาลรัฐธรรมนูญได้กระทำการโดยไม่มีอำนาจ หรือไม่มีบทบัญญัติให้อำนาจไว้ โดยรับเรื่องราวเสียเองโดยตรงเช่นนี้........   ก็มีนักกฎหมายให้ความวินิจฉัยไว้ทั่วไปเอิกเกริกอยู่แล้วว่า  ท่านได้กระทำการเกินอำนาจหน้าที่ของท่าน ........

ในตรงนี้ อาจจะอธิบายตามหลักการของระบอบประชาธิปไตยได้ว่า  กฎหมายได้กำหนดหน้าที่ไว้ต่างกัน  ในมาตรานี้ได้กำหนดให้อัยการสูงสุดเป็นผู้รับเรื่อง และ กลั่นกรอง ซึ่งมีความเหมาะสมแก่สถานะของอัยการสูงสุด เหมาะสมแก่ความรู้ ความสามารถ และหน่วยงานที่อาจจะประสานในเรื่องข้อมูลได้อย่างดีกับฝ่ายอำนาจบริหาร   หรือตำรวจ และเจ้าหน้าที่ฝ่ายอื่น ๆ ของรัฐบาล    ส่วนท่านเป็นศาล  ท่านมีหน้าที่อย่างเดียวคือ  ดำรงตนอย่างตรงไปตรงมา  ท่านต้องทำตนเหมือนเป็นพระรูปหนึ่ง (มีธรรมะคือ อุเบกขา)  นั่นคือ  พิจารณณาคดีไปตามข้อมูล หรือข้อเท็จจริง แล้วเอาหลักกฎหมายที่มีอยู่มาตัดสิน หากไม่มีกฎหมาย  ก็จะต้องยกประโยชน์ให้จำเลย  จึงจะเป็นความยุติธรรม  

เนื่องจากยุคนี้เป็นยุคที่ประชาชนเจริญ หมายถึงมีความรอบรู้กว้างขวาง  มีอิสรภาพในการแสวงหาความรู้  มีเสรีภาพที่จะโต้แย้งเชิงวิชาการกับใคร ๆ ก็ได้และไปยุติที่การมีเหตุผล ยอมรับในเหตุผลของกันและกัน  นี่คือลักษณะประชาชนในระบอบประชาธิปไตย ที่ศาลรัฐธรรมนูญกำลังเผชิญอยู่  

ข้อสำคัญก็คือคำว่า หน้าที่  ซึ่งหมายถึง อำนาจ และความเป็นใหญ่เฉพาะตนนั้น หมายถึงสิ่งที่ให้ความเป็นธรรมชาติของหลักการประชาธิปไตยข้อสำคัญคือหลักความเสมอภาค (EQUALITY) โดยเอาความชอบธรรมที่้จะเสมอกันจากหน้าที่ของคนแต่ละคนที่มีอยู่ว่ามีความสำคัญพอ ๆ กัน เสมอกันทั้งสิ้น  บุคคลทุกคนต่างมีหน้าที่ทุกคน และทุกคนมีความเสมอกันที่หน้าที่อ อันเป็นหลักการสำคัญของระบอบประชาธิปไตย  หากเราไม่เคารพในหน้าที่ของคนอื่น ไปก้าวก่ายเสีย ก็จะเป็นการกระเกินหน้าที่  การทำเกินหน้าที่ก็ไม่เป็นความเสมอภาค ไม่เป็นประชาธิปไตย  ซึ่งตรงนี้ตุลาการ ผู้พิพากษาทั้งหลายจะต้องฟังในหลวงทรงดำรัสไว้ เมื่อวันที่ 25 เมษายน 2549 นี่เอง มีข้อความสำคัญว่า 

<<<เดี๋ยวนี้ยุ่ง เพราะว่าถ้าไม่มีสภาผู้แทนราษฎรไม่มีทางจะปกครองโดยระบอบประชาธิปไตย.  มีของเรามีศาลหลายชนิด มากมาย แล้วมีสภาหลายแบบ และก็ทุกแบบนี่จะต้องเข้าใจกัน ปรองดองกัน และคิดทางที่จะแก้ไขได้.  นี่พูดเรื่องนี้ค่อนข้างจะประหลาดหน่อย ที่ขอร้องอย่างนี้  แล้วก็ไม่อย่างนั้นเขาก็จะว่าต้องทำตามมาตรา 7 มาตรา 7 ของรัฐธรรมนูญ.  ซึ่งขอยืนยัน  ยืนยันว่ามาตรา 7 นั้น ไม่ได้หมายถึงให้มอบให้ พระมหากษัตริย์มีอำนาจที่จะทำอะไรตามใจ ไม่ใช่.  มาตรา 7 นั้นพูดถึงการปกครองแบบมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ไม่ได้บอกว่าให้พระมหากษัตริย์ตัดสินใจทำอะไรได้ทุกอย่าง.  ถ้าทำเขาจะต้องว่าพระมหากษัตริย์ทำเกินหน้าที่.  ซึ่งข้าพเจ้าไม่เคยเกิน  ไม่เคยทำเกินหน้าที่.  ถ้าทำเกินหน้าที่ก็ไม่ใช่ประชาธิปไตย. >>>

ตามระราชดำรัสนี้ ทรงขอยืนยันอะไร?.............ทรงยืนยันว่า  มาตรา 7 นั้นไม่ได้หมายถึงให้มอบให้พระมหากษัตริย์มีอำนาจที่จะทำอะไรตามใจ.........

ทรงตรัสชัดเจนว่า     ถ้าทำเกินหน้าที่ก็ไม่ใช่ประชาธิปไตย......  เห็นไหม?  

และทุกถ้อยคำพระราชดำรัส ล้วนมีความหมายต่อระบอบประชาธิปไตยทั้งสิ้น โปรดศึกษาให้เข้าใจ ...คำว่า  ถ้าไม่มีสภาผู้แทนราษฎรก็ไม่มีทางจะปกครองโดยระบอบประชาธิปไตย.........   เข้าใจไหม   เป้าหมายคืออะไร ?.......การเลือกตั้ง   เท่านั้น   

 

ในกรณีมาตรา 68 นี้ การที่ศาลรัฐธรรมนูญ ไปรับเรื่องเอาเอง โดยไม่ผ่านอัยการสูงสุด...ตามที่กฎหมายมาตรานี้บังคับเอาไว้ นั้น    จึงเป็นการกระทำความผิด...และธรรมดาเมื่อบุคคลกระทำความผิดย่อมต้องมีโทษ  ท่านก็ต้องได้รับโทษ  ฐานทำเกินหน้าที่ ต้องตามพระราชดำรัสของในหลวงนี่เอง  

และในระบอบประชาธิปไตย  ถือว่าไม่เคารพสิทธิของอัยการสูงสุด...สิทธิที่จะทำหน้าที่ของเขา  ท่านไปก้าวล่วงสิทธิของคนอื่น นั้นเป็นความรู้ขั้นต้นของระบอบประชาธิปไตย  และเมื่อมีใครละเมิด ผู้นั้นก็ต้องได้รับโทษ เช่นเดียวกัน ....ตามหลักของพุทธศาสนาที่ว่าไว้ว่า  กลฺยาณการี กลฺยานํ  ปาปการี จ ปาปกํ  ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว (ไม่ละเว้น)  ศาสนาอื่น ๆ ก็ไม่ละเว้นเช่นกัน จึงมีวันสิ้นโลกในศาสนาคริสต์  วันกิยามะ ในศาสนาอิสลาม  ซึ่งเมื่อถึงวันสิ้นโลก  คนทั้งปวงจะได้รับการพิพากษาชำระโทษอย่างไม่ละเว้น  

 

อีกอย่างหนึ่ง  มาตรา 68 นี้ ได้กล่าวถึงเรื่องราวที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งของระบอบประชาธิปไตย  นั่นคือ เรื่องของอำนาจนิติบัญญัติ  กับเรื่องของอำนาจบริหาร ....   เพราะระบอบประชาธิปไตยจะจัดการให้อำนาจบริหาร นิติบัญญัติ มีทิศทางไปสู่การสร้างสรรค์อันยิ่งใหญ่ของประเทศ จึงต้องมีเส้นทางที่ทรงพลัง สง่างาม ภายใต้ความต้องการ ความปรารถนาของประชาชน อันไม่อาจจะมีองค์กรหนึ่งใดขัดขวางยับยั้งได้ นอกจาก   ประชาชน เท่านั้น ซึ่งระบบเช่นนี้ เราชาวไทยยังต้องเรียนรู้อยู่อีกมาก

ในเมื่อศาลรัฐธรรมนูญ ทำเกินหน้าที่  ไปโดยไม่ตระหนักในความสำคัญของเรื่องราวที่ตนตัดสิน   ทำการตัดสินไปอย่างลวก ๆ ไม่รอบคอบ  ไม่รู้สาระที่แท้จริงของเรื่องราวที่ตนตัดสิน(เช่นกรณี ปปช.ตัดสินคดี 2 ล้าน ล.เพื่อพัฒนาระบบคมนามคม ของพรรคเพื่อไทย รัฐบาลยิ่งลักษณ์  นายสุพจน์ ไข่มุกด์ และนายวิชา มหาคุณ กก.ปปช กล่าวว่า  ไม่เหมาะสม  เพราะสิ้นเปลืองเงินทองจำนวนมหาศาล และมองว่าการเป็นหนี้เป็นสิ่งที่เลว  และยังเสนอว่าควรสร้างถนนลูกรังให้ครบทุกตำบลหมู่บ้านในประเทศไทยเสียก่อน...ซึ่งบ่งบอกถึงความคิดที่ล้าหลัง ไม่เข้าใจสาระของนโยบายของพรรคการเมืองในระบอบประชาธิปไตย.....ไม่เข้าใจหลักการว่า  นโยบายนั้นคือสิ่งที่ประชาชนเลือก ที่รัฐบาลต้องทำโดยปราศจากการขัดขวางของผู้หนึ่งผู้ใดโดยสิ้นเชิง   ก็เพราะเจ้าของอำนาจอธิปไตยสูงสุดคือประชาชนเขาอนุมัติมาโดยตรงแล้ว ....หากมิฉะนั้น จะได้ทำอะไรเมื่อไรเล่า ?  ประเทศจะเดินหน้าไปได้อย่างไร ?  ฉะนั้น ถ้าได้คนอย่างตลก.รธน.นี้ปกครองประเทศไทย ก็คงไม่ทันความเจริญของโลกแน่ ๆ ประเทศไทยต้องเก็บตัวเองอยู่แต่ในกะลาเท่านั้น)   และไม่มีข้อมูลทางการสืบสวนสอบสวนที่มีระบบประกันได้ว่าพร้อมพอที่จะอำนวยความยุติธรรม   จึงเป็นการตัดสินไปอย่างชุ่ย ๆ สุกเอาเผากิน (วลีนี้เป็นสิ่งที่ได้รับการรับรองจากนายวสันต์ สร้อยพิสุทธิ์ ผู้ซึ่งเคยเป็นอดีตประธาน ศาลรัฐธรรมนูญเอง  นี่คือพยานของเรา  ได้พูดวิจารณ์ศาลรัฐธรรมนูญเอาไว้ต่อสาธารณชน ที่อ้างอิงได้จริงว่า ชุ่ย สุกเอาเผากินจริง)  ย่อมไปเพิ่มน้ำหนักโทษานุโทษแด่คณะกรรมการตุลาการศาลรัฐธรรมนูญไปอีก     ...

ในกรณีที่ศาลรัฐธรรมนูญทำการตัดสิน  ให้นายสมัคร สุนทรเวช พ้นสถานะนายกรัฐมนตรี  โดยไม่ได้อ้างอิงกฎหมายเลย(ไม่มีตัวบทกฎหมายให้อำนาจไว้ กระทำการเกินหน้าที่)  กลับไปอ้างพจนานุกรม มาเป็นสาระสำคัญของการตัดสินความ  จึงถือว่าเป็นการตัดสินที่อยุติธรรมอย่างยิ่ง และเป็นการตัดสินความที่ชุ่ย สุกเอาเผากินอย่างยิ่ง  นอกจากนั้นยังบอกไปถึงพื้นฐานความรู้ความเข้าใจในหน้าที่และความรับผิดชอบของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ ที่ตนมีหน้าที่อันยิ่งใหญ่ต้องดูแลบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญและระบบกฎหมายของประเทศ   แต่มันหมายความว่า ตุลาการคณะนี้ ยังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าคำว่า กฎหมาย  หมายความว่าอย่างไร  พจนานุกรมเป็นกฎหมายหรือจึงอาจเอามาอ้างอิงได้? และไม่คำนึงสาระสำคัญของเรื่องราวที่ตนตัดสิน ว่าจะไปก่อความเสียหายอย่างไรต่อระบบการปกครองทั้งมวลของประเทศ และจะทำลายวิถีทางประชาธิปไตยไปอย่างไร  ไม่คำนึง  ฉะนั้นนี่จึงเป็นการกระทำผิดไปอีก เป็นเหตุให้เพิ่มโทษไปอีกอย่างที่อภัยให้ไม่ได้  

และครั้นเมื่อมาตัดสินความใหญ่   คือ  ยกให้การเลือกตั้ง 2 ก.พ.2557 เป็นโมฆะ เสีย   นั้น มันบอกไปถึงการตัดสินความที่ตนเองตัดสินไปอย่างลวก ๆ ไม่รอบคอบ ไม่รู้สาระที่แท้จริงของเรื่องราวที่ตนตัดสิน เป็นการตัดสินความอย่างสุกเอาเผากินอย่างยิ่งอีกครั้งหนึ่ง  โดยครั้งนี้ มันได้บอกไปอย่างชัดเจนเลยว่า คณะตุลาการ ศาลรัฐธรรมนูญ ไม่มีความรู้พื้นฐานพอที่จะเข้าใจคำว่า รัฐธรรมนูญด้วยซ้ำไป  และไม่เข้าใจสาระสำคัญของเรื่องราวที่ตนตัดสินว่าเป็นอย่างไร  มีผลกระทบไปอย่างกว้างขวางเพียงไร  ไม่เข้าใจเชิงความหมายสำคัญของประชาธิปไตยเลยที่ว่า มันเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องไปถึงเรื่องสิทธิและหน้าที่ของปวงประชามหาชน เจ้าของอธิปไตยของประเทศ อย่างไร  น้ำหนักแห่งปัญหาเป็นอย่างไร  เบา หนัก อย่างไร ไม่เข้าใจทั้งนั้น   จึงเป็นตัวการสร้างความเสียหายอย่างยิ่งใหญ่แก่ประเทศชาติ(เฉพาะเงินงบฯ 3,800 ล้านบาท ในการเลือกตั้งครั้งนี้ นั้นยังไม่ใช่ประเด็น เมื่อเทียบกับการเสียหายของทั้งระบบ)

ที่สำคัญ คณะตุลาการทั้ง 9 คนนี้   ไม่มีความรู้ความเข้าใจในหลักการปกครองประเทศ และวิถีทางที่จัดการปกครองประเทศที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญฉบับนี้ ...ได้พิศูจน์ว่า เป็นคณะคนตาบอด ไม่รู้กฎหมาย   ไม่รู้ความหมายของพระราชดำรัสที่เสมือนเป็นกฎหมายสำหรับ ศาลรัฐธรรมนูญเองโดยตรง   จึงไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะปล่อยให้บุคคลเหล่านี้อยู่ในตำแหน่งที่มีความสำคัญต่อประเทศชาติเช่นนี้ อีกต่อไปแม้แต่วันเดียว .........เพราะเท่าที่ได้ทำลายประเทศชาติมาด้วยความเขลาอวิชชาของตนมาก็มากเกินพอแล้ว   

 

นี่จึงเป็นที่ไปที่มาของวันที่ 1 เมษายน 2557 วันแจ้งความแห่งชาติ.....และเราขอเพิ่มเติมไปว่า เป็นวันแห่งเจตนารมณ์ร่วมกันของประชาชนผู้รักประชาธิปไตยทั้งประเทศ จักดำรงปณิธานร่วมกันว่า ในวันหน้าถ้าประชาธิปไตยต้องเดินหน้าไปให้ได้แล้ว จะต้องชำระสะสางองค์กรที่ไร้ความเป็นธรรม ไร้ความสามารถและ ความรู้ในระบอบประชาธิปไตยนี้เสีย ที่เรียกว่าองค์กรอิสระทั้งหมดตามรัฐธรรมนูญเถื่อน รัฐธรรมนูญโจร 2550 นี้ จะต้องได้รับการชำระอย่างเรียบเกลี้ยงในอนาคตไม่ไกลนักนี้  

ทำองค์กรเถื่อนเหล่านี้ให้เป็นองคกรที่ชอบธรรมตามระบอบประชาธิปไตย ทำรัฐธรรมนูญเถื่อน รัฐธรรมนูญโจร ให้ตกไป  นำรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยกลับคืนมา นั่นคือระบบของประเทศนี้ทุกระบบต้องอยู่ใต้อธิปไตยของประชาชนพลเมืองไทยทั้งประเทศ .....โดยเด็ดขาด 

 

ดร.ฆิกเมฆ สุวรรณเมฆินทร์
3 เม.ย.2557 09:10:23