ก่อนที่จะมาทำหน้าที่ตุลาการท่านได้ปฏิญาณแล้วไม่ใช่หรือว่าจะเป็นที่พึ่งของประชาชน จะผดุงความยุติธรรม  แล้วสิ่งที่เห็นเป็นอย่างไร  ชาวโลกเขาโจษขานเรื่อง 2 มาตรฐานไปทั่ว ท่านกำลังละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยชอบธรรม ท่านจะให้ความยุติธรรมกับใครๆได้ ความกลัวทำให้เสื่อม ท่านกลัวเสื่อมลาภ เสื่อมยศ  แต่ไม่กลัวเสื่อมเสียเกียรติจากการประพฤติมิชอบและสร้างบาปกรรมจากความอยุติธรรมให้กับประชาชน  วันหนึ่งผลแห่งการทำนั้นย่อมได้รับ

ฟังการเปิดเผยเบื้องหลังการยุบพรรคพลังประชาชน  มัชฌิมาประชาธิปไตย และชาติไทย  มีประธานศาลรัฐธรรมนูญ นายชัช ชลวร คนเดียวกับที่ตัดสินยุบพรรคประชาธิปัตย์  ให้ยกฟ้องเพราะส่งคำฟ้องเกิน 15 วันผิดเงื่อนไขของกฎหมาย  คนเดียวกันนี้แหละเป็นเจ้ากี้เจ้าการโดยตรง ที่อยู่เบื้องหลัง  จัดแจงจัดการ ยุบพรรคการเมือง 3 พรรคดังกล่าว  เพื่อเปิดโอกาสให้พรรคพวกคือพรรคประชาธิปัตย์ กลับขั้วอำนาจได้ขึ้นเป็นรัฐบาล ส่วนตนเองอยากเป็นองค์มนตรี  หวังค่าตอบแทนจากรัฐบาลประชาธิปัตย์ สนับสนุนตนได้เป็นใหญ่และได้เป็นองคมนตรีต่อไป       

นี่คือการเปิดเผยครั้งสำคัญทางทีวีสดเอเซียอัพเดท โดยจตุพร  พรหมพันธ์  สส.พท.  กลางที่ชุมนุมนับแสนคนของคนเสื้อแดงเพื่อประชาธิปไตย วันที่ 12 มี.ค.2554  ที่รำลึกครบรอบเคลื่อนพลแดงทั้งแผ่นดินปี 2553 นั้น   โดยคนที่ใกล้ชิดนายชัช  ชลวรเอง  เขาเขียนจดหมายออกมาจากคุกส่งถึงนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ฝ่ายบริหาร  ถึงนายชัย  ชิดชอบ ฝ่ายนิติบัญญัติ  และถึงประธานศาลฎีกา ฝ่ายตุลาการ  เปิดเผยว่าเขาทนถูกกระทำอย่างอยุติธรรมไม่ได้ เขารับใช้มาอย่างซื่อสัตย์หน้าห้องนายชัช  ชลวร  ตั้งแต่เป็นลูกจ้างชั่วคราวจนได้เป็นข้าราชการยุติธรรม จนกระทั่งกำลังจะได้เสนอชื่อเป็นสว.ชุดใหม่   แต่แล้วถูกหักหลังกรณีเปิดเผยเอกสารลับ การติดต่อประสานกับคนของพรรคประชาธิปัตย์ กรณีข้อสอบรั่ว และกรณีตัดสินยุบพรรคประชาธิปัตย์  ตามที่เป็นข่าวดังไปแล้วนั้น  และดูง่ายดายเหลือเกินสำหรับคนในวงการยุติธรรมที่จะเพลี่ยงพล้ำแด่ความอยุติธรรมได้   จนต้องติดคุก   ทั้งนี้แท้จริง ประธานศาลรัฐธรรมนูญ นายชัช  ชลวร เจ้านายตนเองเป็นคนสั่งการทั้งหมด รวมทั้งสั่งให้ถ่ายคลิปวีดิโอไว้ด้วย  ก็เลยได้เป็นที่เปิดเผยทางสื่อมวลชนออกไปได้นั่นเอง     

ซึ่งทำให้ได้ข้อพิศูจน์ค่อนข้างแจ่มแจ้งแดงแจ๋ว่า  การที่เราได้เพ่งเล็งกระบวนการยุติธรรมมานี้  เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว 

และบัดนี้  ประชาชนจะทำอย่างไร?     กับสถาบันนี้

และแน่นอน  ผู้ทำผิดย่อมต้องได้รับการตอบแทนสำหรับความผิด อย่างสาสม.......ตามด้วยการรื้อปรับปรุงสถาบัน  ให้เป็นไปตามวิถีทางประชาธิปไตย  อย่างแท้จริงต่อไป

ธาริต เพ็งดิษฐ์  จ้องแต่จะถอนประกัน 7 แกนนำ นปช.  ทำไมไม่มองตัวเองว่าทำหน้าที่สมกับหน้าที่ของเจ้าพนักงานสอบสวนหรือยัง เป็นข้าราชการต้องเป็นกลางทางการเมือง นี่คอยแก้ต่างให้รัฐบาลจนน่าเกลียด หมดยุครัฐบาลนี้เมื่อไรระวังจะลำบากนะ เพราะกฎหมายต้องเป็นกฎหมาย  

ล่ามโซ่อริสต์มันต์ พงษ์เรืองรอง 

อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง แกนนำคนสำคัญของ เชิร์ตแดง มอบตัวต่อ ดีเอสไอ เมื่อ 7 ธ.ค.2554 ถูกควบคุมตัวทันที  จะได้รับการปล่อยตัวชั่วคราวหรือไม่ ศาลอาญานัดฟังคำสั่งในวันที่ 19 ธ.ค.2554 เวลา 14.00 น.......ปรากฎว่า ศาลไม่อนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราว

ภาพที่ได้เห็นอีกครั้งหนึ่งในกระบวนการยุติธรรมไทย ก็คือ  การล่ามโซ่   ซึ่งเป็นการล่ามโซ่มนุษย์  โดยปกติมีการล่ามโซ่ ลิง บ้าง สุนัข บ้าง  ช้างหรือสัตว์มีเขี้ยวเล็บอันตรายต่าง ๆ  แม้ไม่ใช่การล่ามด้วยโซ่แต่ในนัยเดียวกันเช่น การสนตะพายกระบือ หรือควาย วัว  ม้า ลา   ก็เทียบเท่าการล่ามโซ่เหมือนกัน   ภาพเช่นนี้ ทำให้การมองของต่างประเทศเข้ามายังประเทศไทย เป็นเรื่องที่ป่าเถื่อน เกินไปกว่าระบอบความเป็นไปโดยปกติของมนุษย์ด้วยซ้ำ นั่นหมายความว่า ยังห่างไกลไปจากการเป้นสังคมประชาธิปไตย  ที่หมายถึงสังคมมนุษย์ ที่มีความเสมอภาค  การที่มนุษย์มีความเป็นมนุษย์เสมอ ๆ กัน  การล่ามโซ่ผู้ต้องหาทางการเมืองเช่นนี้  แสดงถึงการมองมนุษย์อย่างไม่ใช่มนุษย์ แต่มองมนุษย์อย่างต่ำเพียงเดรัจฉาน   สิ่งที่จะต้องคิดก็คือ ในเมื่อเราต้องการประชาธิปไตยแล้ว  การที่ผู้ปกครอง ผู้ครองอำนาจ ส่วนหนึ่งอันสำคัญของอำนาจอธิปไตย ยังหยาบกระด้างอยู่เช่นนี้  ก็เป็นการยากที่จะบรรลุถึงประชาธิปไตยที่ต้องการ  เนื่องเพราะมีอุปสรรคของประชาธิปไตยเช่นนี้ 

และในความเป็นจริง บรรดาผู้ที่ถูกล่ามโซ่ ในแผ่นดินนี้ ที่ได้เกิดขึ้นมาหลังแผ่นดินไทยยุค 19 พฤษภาคม 2553 ไม่ว่าแกนนำคนสำคัญที่สุดของเชิร์ตแดง ได้แก่ ณัฐวุฒิ ไสยเกื้อ  จตุพร พรหมพันธ์  เหวง โตจิรการ เป็นต้นมาถึง อริสต์มันต์ พงษ์เรืองรอง ขณะนี้ ล้วนเป้นนักต่อสู้อย่างยิ่งใหญ่ เข้มแข็ง เพื่อบุกเบิกมาซึ่งวิถีทางประชาธิปไตย  อันเป็นเป้าหมายอุดมสมบูรณ์ของรัฐเจริญทันยุคสมัย ที่หมายถึงความส่ว่างไสวของไทยทั้งชาติ ทั้งสิ้น และการต่อสู้นั้นได้ผลมาระดับหนึ่งคือถึงขั้นช่วงชิงประชาธิปไตยกลับคืนมาสู่ประชาชนได้ไป  ในส่วนอำนาจการบริหารส่วนหนึ่งที่สำคัญแล้ว   แต่มาถึงวันนี้  สิ่งที่ได้เห็นกลับพิศูจน์ว่า เรายังคงไร้ความหวังในสถาบัน แห่งกระบวนการยุติธรรมอยู่เช่นนี้ เพราะมิได้มีการเปลี่ยนแปลงไปจากท่าทีเก่า ๆ ดั้งเดิม คือ  อมาตยาธิปไตย ที่น่ารังเกียจ  คงเป็นท่าทีที่ปกครองโดยยุทธศษสตร์แบ่งแยกและปกครอง โดยแยกชนชั้นของประชาชน และทั้งเหยียดหยามมนุษย์ด้วยกัน ว่ามิใช่มนุษย์ แยกมนุษย์ส่วนหนึ่งลงไปเป็นสัตว์ที่ต่ำกว่าความเป้นมนุษย์  ปรากฎจากการล่ามโซ่นี้เอง 

นี่คือสัญญาณที่ชัดเจน  ว่า  ไร้การเปลี่ยนแปลง ที่คล้อยไปสู่ความหมายของคุณค่าของมนุษย์ ตามที่มนุษย์ยุคประชาธิปไตยต้องการ  การล่ามโซ่มีในสังคมใด  ย่อมเป็นสิ่งที่น่าอดสูของสังคม นั้น เพราะนั่นหมายถึงการปฏิบัติต่อคนเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน  แล้วจะเข้าใจจิตใจของประชาธิปไตยได้อย่างร   

ประชาชนจึงต้องออกแรงกันต่อไปอย่างไม่ลดละ จนกว่าจะมีการมองคนอย่างคนเกิดขึ้นในสังคมไทยขึ้นมาได้ 

..สุไหงปาดี ชินะกุล
  22 ธ.ค.2554