มียิ่งกว่าคำว่า  ดี   ก็คือ   ดีที่สุด   ประเสริฐ   สมบูรณ์  คนสมบูรณ์  

คำพูดที่ว่าจะต้องสร้างคนให้เป้นคนที่สมบูรณ์     ไม่รู้ความหมายของคำว่า   คนที่สมบูรณ์  เป็นอย่างไร

ผมว่าเอาเพียงคนธรรมดา ๆ ก็พอแล้ว     คนธรรมดา ๆ  นี่แหละคือ  คนที่สมบูรณ์     คือสมบูรณ์แบบคนธรรมดา ๆ เขามี

คนดี คนประเสริฐ ก็ไม่เอาครับ      เอาเพียงคนธรรมดา ๆ  นี่ก็พอแล้ว 

ทุกวันนี้ สังคมเราต้องการคนธรรมดา  มีคุณสมบัติแบบธรรมดา ๆ ก็พอ   คือคนปกติ ทำอะไรแบบคนที่เป็นคนธรรมดา ๆ คนปกติ   ฟังภาษาอังกฤษจะชัดเจนกว่า   คนธรรมดา ตรงกับคำว่า  normal people   ปัญหาก็คือ  คนเฉออกไปจากความเป็นคนธรรมดา เป็นพวกผิดปกติ หรือฝรั่งว่า   abnormal people

ทีนี้ ผมว่าคนที่พยายามทำตนให้เป็นคนดี คนประเสริฐ  ดูเหมือนจะเป็นพวก   ผิดปกติอีกพวกหนึ่ง  ใช่หรือไม่ยังสงสัยอยู่ครับ

คำว่า ดี  ดีที่สุด  ประเสริฐ  เลิศ   คนสมบูรณ์นี้  เป็นความหมายของพระอรหันต์  ในศาสนาพุทธครับ 

ในความหมายนี้ก็คือบุคคลที่มีครบพร้อมทั้ง ศีล  สมาธิ  และ ปัญญา  ในขณะเดียวกัน 

แล้วคุณจะหาคนเช่นนั้นได้จากไหน ?

และมีหลักสูตรการสร้างคนเป็นพระอรหันต์หรือไม่  สถาบันไหนสอน ?

ผมว่าพระอรหันต์เป็นคนพิเศษ  เกินคนธรรมดา   มาว่าเรื่องคนธรรมดา ๆ  คนปกติกันดีกว่า คือแบบที่ผมว่า ไม่ให้ผิดปกติเป็นพวกแอบนอร์มอล ก็ดีแล้ว   

สังคมมีคนปกติ normal ไม่มีพวก  abnormal  ในสังคมใด สังคมนั้นก็เป็นปกติสุข

ถ้าจะให้ดีกว่าคนธรรมดา ๆ ได้  จะไม่ดีกว่าหรือ ?

ผมคิดว่าเป็นคนธรรมดา ๆ ได้นี่แหละดีที่สุดครับ   ถ้าคิดจะทำอะไรให้ดีไปกว่านี้  นั่นแหละความเพ้อเจ้อ  เพ้อฝัน   อย่างที่บุษบา บุณเสฏฐ์ ตั้งกระทู้ไว้

อย่างให้เป็นพระอรหันต์ได้นี่ จะไม่ดีกว่าหรือ   เพราะเป็นคนสมบูรณ์  มีศีล สมาธิ  ปัญญาพร้อม  สังคมจะได้สุขสงบและเจริญ ?

กำลังเริ่มจะงงแล้วว่าพูดถึงเรื่องอะไรกัน ?

บุษบา บุญเสฏฐ์ ตั้งกระทู้ว่า  สิ่งที่นับถือกันว่าดี ที่เรียกว่า ดี หรือ ความดี ความจริงเป็นเรื่องล้าสมัย ?

ผมก็มาต่อว่า มียิ่งกว่าคำว่า  ดี   ก็คือ   ดีที่สุด   ประเสริฐ   สมบูรณ์  คนสมบูรณ์ 

มันก็มิยิ่งไปกว่าล้าสมัยไปอีกหรือ ?

ทำไมมันจึงจะล้าสมัยไปล่ะ   ในเมื่อคุณว่าคำว่า ดี  ดีที่สุด  ประเสริฐ  เลิศ   คนสมบูรณ์นี้  เป็นความหมายของพระอรหันต์  ในศาสนาพุทธครับ ? 

ผมคิดว่าพระอรหันต์จริง ๆ ก็เป็นคนธรรมดานี่แหละครับ  ไม่ใช่คนพิเศษอะไร  ผมได้ยินวรรณคดีจีนพูดออกเกลื่อนไปว่าเมื่อสำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้วก็กลับมาเป็นคนธรรมดาอีกทีหนึ่ง  ถึงกับมีวลีฮิตในบ้านเราว่า  สูงสุดสู่สามัญชน  นั่นอย่างไร 

คิดว่าคำว่าดี  ดีที่สุด  ดีโดยสมบูรณ์  หรือเป็นคนสมบูรณ์  เป็นเพียงคำสมมติที่ผิดพลาดเท่านั้นเอง   ย้ำนะครับ   คำสมมติที่ผิดพลาด 

จวนฮิตเป้าหมายแล้วนะครับ   .............คำสมมติที่ผิดพลาด.....    พอเห็นเค้าแล้ว ....

สมมติที่ผิพลาด    อย่างไร  ไม่เข้าใจ?

ไม่เข้าใจเหมือนกัน  ว่าตามคุณประชาไป  คำมันคม แปร่ง แยบคายดี     คำว่า  สมมติที่ผิดพลาด น่ะ  

คือในกระทู้นี้เขาต้องการความหมายของคำสองคำ   คือ คำว่า ธรรมดา   กับคำว่า ดี  หรือ เลิศ หรือ ประเสริฐ   หรือสมบูรณ์

คำว่าดี หรือเลิศ หรือประเสริฐ หรือสมบูรณ์  เป็นคำสมมติ

ส่วนคำว่า  ธรรมดา  เป็นความจริง  

คำว่าสมมติหมายถึงไม่มีทางเป็นความจริงได้ 

เอาไปคิดต่อ

อย่างเปรมสี่เสา  ว่าคนดีไม่มีที่ยืน มาช่วยไล่คนชั่วออกไป คนดีจึงจะมีที่ยืน   

คือคนดีหมายถึงใคร  นายเปรม ผู้คิดใฝ่สูง อยากเป้นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินน่ะหรือ คนดี 

จริงอยู่ แกรักษาความโสดไว้ตลอดชีวิต  พอ ๆ กับนักบวชพุทธไทยเลย ตรงนี้หรือที่ว่าดี

แต่ก็ประพฤติตนเป็นกะเทย เป็นลักเพศนี่จะว่าดีได้อย่างไร  ก็ชั่วสิ

นี่แ หละ  ตกลงไม่ทราบว่าแกหมายถึงใครนายเปรมนี่น่ะ  

ในระบอบประชาธิปไตยไม่มีคนดีคนเลว  ไม่มีคนบุญไม่มีคนบาป................ หมายความว่าเขามองว่าเหมือนกันหมด อยู่ระดับ เดียวกันหมด  มีสิทธิเสรีภาพอย่างเดียวกัน  มีความเสมอภาคในอำนาจการปกครอง 1 คนหนึ่งเสียงเท่ากัน  .......... 

คนในระบอบประชาธิปไตยจึงไม่มีการประเมินกันว่า ใครเป้นคนดี  ใครเป้นคนดีน้อยกว่า  หรือดีเสมอ ๆ ตัว  หรือใครเป้นคนเลว  ใครเลวมากกว่า  ใครเลวมากที่สุด.........   ไม่มีครับ   พอกัน  เลวก็ได้ 1 เสียง  ดีก็ได้ 1 เสียง............   คือเขาไม่มองว่าเลวหรือดี    เขามองว่าขึ้นชื่อว่าคนได้ 1 เสียงเท่ากันหมด

ถามว่าเป็นธรรมไหม ?     นี่แหละครับ  พวกหัวเก่า  พวกเคร่งศาสนาเก่า ๆ  มักมองว่าไม่เป็นธรรม      เขากลัวว่าคนเลวจะปกครองประเทศ เพราะคนเลวมีมากกว่าคนดี

นั่นพวกหัวเก่า    รวมทั้งพวกนิยมเผด็จการซึ่งมักจะมองว่าตนดีจึงสมควรได้ปกครอง

แต่แท้จริงแล้ว  ไม่มีคนดีคนเลวหรอกครับ     พวกเราโดนหลอกกันมากกว่า  หลอกว่านั่น  อย่างนั้น  เป็นเช่นนั้น เลว   อย่างนู้น  อย่างนี้  จึงดี..............   นี่เป้ฯเรื่องหลอก ๆ ทั้งนั้น

ที่จริงคนเหมือนกันหมดครับ  ถ้ามองจากพวกหัวเก่า ก็คือ  คนมีกิเลสเหมือนกันหมด  โลกนี้เป็นโลกของคนมีกิเลส  เพราะคนในโลกมีกิเลสทั้งนั้น    ขึ้นชื่อว่าคนก็มีกาม  กิน  และเกียรติ์เหมือนกันหมด  มีโลภะ โทสะ และโมหะ เหมือนกันหมด   ฉะนั้นทฤษฎีรัฐศาสตร์ การปกครองที่ว่าด้วย อุตมรัฐ(พวกรัฐศาสตร์เรียนกัน) จึงใช้ไม่ได้ ......... และทฤษฎีของพุทธทาสภิกขุ ...... ที่ว่าด้วยอุตมรัฐ คือคนไม่เห็นแก่ตัว คนจิตว่าง คนทรงคุณธรรมสูงเป็นอริยบุคคลหรือเป็นพระอรหันต์เท่านั้นควรเป็นผู้ปกครอง   จึงใช้ไม่ได้อีกเหมือนกัน  

เพราะโลกเป็นของโลก  เพื่อโลก และผลประโยชน์อย่างโลกของโลก 

ประชาธิปไตย ไม่มีศาสนา 

ไม่มีคริสต์  ไม่มีอิสลาม  ไม่มีพุทธ  ไม่มีฮินดู  ไม่มีโซโรอัสเตอร์  ไม่มีซิกส์  ไม่มีเต๋า

มีแต่มนุษย์ที่มีสิทธิและหน้าที่ ในนัยะของความเป็นมนุษย์ 

ประชาธิปไตยไม่มีศาสนา ก็ประชาธิปไตยชั่วสิ

ความเป็นมนุษย์นั้น มันเสมอกันโดยธรรมชาติอยู่แล้วครับ

คือมีกิเลสเสมอ ๆ กัน ........   แต่คุณอย่าไปนิยามว่า  กิเลสคือชั่วสิครับ 

กิเลส  ไม่ใช่ดีหรือชั่วครับ   มันเป็นความหมายของคน

คน ก็ต้องมาพร้อมกับกิเลส................

เรารับความหมายนี้ครับ   คือความหมายที่ทางศาสนาว่า   ปุถุชนนี่แหละ

คนเกิดมาก็ได้ความเป็นปุถุชนมาพร้อมด้วยเสมอทุกคนแหละครับ   (ไม่มีใครเกิดมาพร้อมกับความเป็นอรหันต์)

ต่อมาพระพุทธเจ้าจึงทรงค้นพบความเป็นอรหันต์  ทรงเอามาสอนปุถุชน เพื่อให้ปุถุชนบรรลุอรหันต์ตามไป  ........  แต่ก็ปรากฎว่าคนในโลกที่บรรลุอรหันต์มีน้อยมาก   และท่านสำเร็จแล้วท่านก็ปลีกตัวไปจากสังคม....................  สังคมจึงยังคงเป็นสังคมปุถุชนอยู่ต่อมา

ปุถุชนครองโลกครับ..........................  แต่สิ่งที่เราจะต้องมองเป็นสัจธรรมก็คือ   วิถีทางของปุถุชนทั้งหลายนั้น   เป็นวิถีทางแห่งความเป็นธรรม  ปุถุชนทุกคนต่างมีความรักในความยุติธรรม   และความเป็นธรรม  ...........   เช่นเมื่อพวกเขาได้อาหารมาด้วยกัน  ปุถุชนก็มีสามัญสำนึกว่าทุกคนควรต้องได้กินอาหารพอ ๆ กัน  ได้ความอิ่มพอ ๆ กัน ...........หากทำได้อย่างนี้ก็ไม่ต้องโกรธกัน  .............

ต่อเมื่อมีความอยุติธรรมเกิดขึ้น  สังคมปุถุชนก็มีการต่อสู้กับความอยุติธรรมเสมอมา........ตรงนี้เป็นประเด็นสำคัญของคำว่าปุถุชน

ความเป็นปุถุชนจึงมีคุณสมบัติที่มาพร้อมกับธรรมชาติก็คือ รักในความเป็นธรรม

มาถึงปัจจุบันนี้  พวกเขาเห็นว่า  เรื่องอำนาจการปกครองนั้นไม่ควรเป็นของคน ๆ เดียว ...........มันมีความเป็นธรรมอย่างไรที่ให้คน ๆ เดียวปกครองคนทั้งหลายทั้งแผ่นดิน .........และยังเป็นผู้ครองอำนาจเบ็ดเสร็จ  อย่างกับว่าเป็นเทพเจ้า     พวกเขาคิดว่า  เพื่อให้เป็นธรรมการปกครองจึงต้องเป็น  การปกครองโดยประชาชน  เพื่อประชาชน  และเป็นการปกครองของประชาชน 

คือ  ปุถุชนทั้งหลาย ที่รักความเป็นธรรม(ถึงจะไม่เป็นอรหันต์)นี่แหละ ควรปกครองตนเอง ...........โดยวิถีทางปุถุชน.............ถึงคนบางคนจะกล่าวหาว่าไม่มีสิ่งที่ดี     หรือมีสิ่งที่ชั่วล้วน ๆ ก็เป็นการปกครองของพวกเขา เพื่อพวกเขาและโดยพวกเขา....ปุถุชน

แท้จริงมันไม่เกี่ยวกับคำว่า  ดี   หรือ ชั่ว  นี่ครับ 

ครับ ๆ ๆ ๆ ๆ

พอเข้าใจครับ

คือคนเราเกิดมา  ไม่ว่ายุคสมัยใด  เมื่อเกิดมาก็ต้องเลี้ยงชีวิต  ต้องกินอาหาร

และเมื่อเติบโตขึ้น 

สมันป่าเถื่อน  หญิง  ชาย   ก็อยากจะมีเพศสัมพันธ์กันทุกคนแหละครับ   พวกเขาก็มีเพศสัมพันธ์  มีการร่วมเพศ ชาย หญิง

มาสมัยเจริญ  ก็เหมือนกัน  พอโตเป็ฯหนุ่ม สาวก็อยากร่วมเพศ  เหมือนกัน   นี่เป็นธรรมชาติครับ  ธรรมชาติ

ถ้าไม่มีธรรมชาติอย่างนี้คุณก็ไม่มีวันได้เกิดมา มีพ่อ มีแม่ มีเพื่อน  และก็มีภรรยา มีลูก  

คุณจะไปบอกว่า   การร่วมเพศ กัน  ชาย หญิง นั้นเป็นความชั่ว ต้องลงโทษ   ไม่ได้หรอก   มันเป็นธรรมชาติอย่างนั้น

ถ้ามันเป็นไปตามธรรมชาติอย่างไร    จะไปว่ามันเป(นสิ่งที่ชั่ว  หรือ สิ่งที่ดี  ได้อย่างไร  

ไม่ต้องบอกว่า  ชั่วหรือ ดี   แต่บอกว่า  ธรรมชาติ  

ฉะนั้น    เมื่อไปเอาคำว่าดี  ว่าชั่วมาตัดสินสังคมสมัยนี้  จึงระวัง  จะพลาดได้

ที่ เปรม สี่เสา  บอกว่าไทยวันนี้   คนดีไม่มีที่ยืน มาช่วยไล่คนชั่วออกไป คนดีจึงจะมีที่ยืน   

คนดี คืออย่างไร ?

ถ้าคิดว่าคนดีคือ  คนไม่มีกิเลส ไม่มีราคะ ตัณหา  เป็นคนโสด ๆ อย่างนายเปรม   แล้ว  คนไทยทั้งประเทศก็ล้วนเป้นคนชั่วสิครับ 

  เห็นไหม   การไปมอง  ดี   มองชั่ว   จึงเป็นเรื่องล้าสมัยเสียแล้ว 

เวลามองคน  ต้องมองว่า  เขาเป็นคน   สามัญชน   ก็พอแล้ว   ดูว่าเป็นธรรมชาติสามัญชนอย่างไร   ดูว่าเขาทำถูกกฎสังคมอย่างไร  ผิดกฎสังคมอย่างไร  นั่นแหละทันสมัย

ก็ทันสมัยที่สุดก็ดูคน ๆ หนึ่งนี่   ดูว่าเขาประพฤติตนไปนั้น เป็นไปตามสิทธิของเขา  มีสิทธิของเขาอย่างไร  สิ่งที่เขาทำ เขาประพฤติ ถูกตามสิทธิของเขาหรือไม่  เขาไปหักล้างสิทธิของคนอื่นหรือไม่     

เขาได้ต่อสู้เพื่อรักษา พิทักษ์ สิ่งที่เป็นสิทธิของเขาหรือไม่  อย่างไร

และเขามีหน้าที่อะไร  เขามีหน้าที่ตามธรรมชาติอย่างไร  เขาทำตามกติกาอาชีพของเขา  ทำไปอย่างไร   และตามกฎกติกาสังคมอย่างไร 

ดูแค่นี้ก็พอ   ไม่ต้องถามถึงเรื่อง  ชั่ว   หรือดี วิเศษ  หรือไม่ต้องถามเลยว่าเขาเป็นพระอรหันต์ หรือพระอนาคามี โสดาบันหรือไม่   ไม่ต้องถาม