11. เรื่องของ โกเล้ง ที่ท่านสมศักดิ์ เอามาบอกให้ฟัง เรื่องสุรา และนารี ก็ดูเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ไม่ยาก สำหรับชาวพุทธแท้ ในประเด็นที่ว่า นั่นแหละ เป็นตัวเหตุที่ขัดขวางทางสู่มรรคผล เป็นสิ่งหลอกลวง ให้คนมองความร้ายของมันยาก คือมองไม่เห็นว่ามันร้ายอย่างไร มันเอาความสุข สนุกสนานมาหลอกเรา เราก็หลงไปกับความสุขสนุกสนานนั้น โดยตอนนั้นเราก็ไม่เห็นว่ามันร้าย มันทำร้ายเราอย่างไร มันให้ความสุขด้วยซ้ำ โกเล้งนี้ แหละ ก็คล้าย ๆ หรือประเภทเดียวกับกวีเลื่องชื่อโบราณ ทางฝ่ายกรีก-อาหรับคนหนึ่งที่คนไทย กวีไทยรู้ดี นั่นคือ โอมาคัยยาม ยังไง (อาตมภาพรู้จักเขาตั้งแต่เรียนปริญญามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เพราะเคยเอาบทกวีเขามาลงหนังสือพิมพ์มหาวิทยาลัย ซึ่งขณะนั้นอาตมภาพเป็น หัวหน้ากองบรรณาธิการอยู่) เขาเขียนบทกวีที่ชื่นชมยินดีกับพวกเหล้า นารี แบบเดียวกับ โกเล้ง นี่แหละ มันก็นำไปสู่โลก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ต่อไปจนตายไป และแน่นอนตายไปโดยไม่รู้จักนิพพาน ไปไม่ถึงนิพพาน ...... . แต่สิ่งที่เราได้พบก็คือ ชีวิตพวกเขาแบบนั้น ก็ถือว่าเป็นชีวิตที่มีความสุข มีความน่าเอาอย่าง........ ได้เท่าเขา ได้อย่างเขา ก็น่าจะเพียงพอ ถมไปในโลกนี้ ในชีวิตหนึ่งนี้......และก็เป็นจริงอย่างนั้นด้วย พวกเราทั้งหลาย ให้ได้อย่าง โกเล้ง หรือ โอมาคัย ยาม นี่ก็ถือว่า ตอนตายก็คงตายไปอย่างพอสมควรแก่ชีวิต ในโลกแล้วละ............

12. อย่างคุณสมศักดิ์ นี่ หากท่านได้พบ สุรา นารี หรือ ดนตรี บทกวี อย่างโอมาคัยยาม ก็น่าจะถือว่า พอสมควรแก่ชีวิตมนุษย์คนหนึ่งแล้วเลยทีเดียว พอหลับตาตายไปได้อย่างมีความสุข.......... แต่ในทีนี้ มันก็มาเกี่ยวกับเรื่องของพระพุทธเจ้าของเรา....ท่านได้พบสิ่งที่เรียกว่า มรรคผล นิพพาน .......ท่านได้พบว่ามันเป็นสิ่งที่ดีกว่าสิ่งที่โกเล้ง หรือ โอมาคัยยาม ได้พบ หรือใคร ๆ ที่ว่าประเสริฐ ฉลาดมีปัญญามาก่อนได้พบ เป็นโลก ๆ หนึ่งที่ดีกว่าโลกทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าโลกระดับ โลกสวรรค์ โลกเทพ มหาเทพ มหาพรหม .............. อย่างที่อาตมภาพเพิ่งบอกไปนี่แหละที่ว่า......... แล้ว ก็จะเข้าสู่สัจธรรมพุทธ คือสู่ความอิสรภาพ สู่ความไร้ตัวตน(ไม่มีตัวกูของกู) ได้เองในที่สุด ซึ่งเมื่อเข้าถึงตรงนั้นได้ นั่นแหละความเป็นอมตะ คือ ได้พบว่า ความเป็นกับความตายนั้นมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และ ความที่ไร้กาลเวลาอีกต่อไป ผู้บรรลุมรรคผล หรือธรรมะของศาสนาพุทธอันสูงสุด จึงเป็นคนที่อยู่เหนือโลก (ไม่ว่าโลกเทพ โลกพรหม มหาพรหม ) เหนือความเป็น เหนือความตาย เหนือทุกข์ และสุข ชีวิตปราศจากความกลัวอะไรอีกต่อไป แม้กระทั่งความตายก็ไม่มี ไม่กลัวอีกแล้ว เพราะเป็นชีวิตที่ไร้ตัวตนอย่างสมบูรณ์ (มีความเป็นอนัตตา ตามพระธรรมเทศนา อนัตตลักขณสูตร นั่นเอง) ..........

13. ทีนี้ สิ่งนี้ คนฉลาด ซึ่งคนฉลาดนี้ มักอยู่ที่โลกตะวันตก โลกอเมริกา ผู้ที่ได้สร้างสังคมเสรีภาพขึ้นมา เป็นสังคมวิทยาศาสตร์ สังคมวิชาการ(หมายถึง มีเหตุมีผลเป็นหลักการคิดหลักการตัดสินใจ) เป็นสังคมการเมืองประชาธิปไตยขึ้นมา ไม่เหมือนสังคมเรา ที่ถูกกดขี่ เป็นสังคมทาส มาเนิ่นนาน ขาดความคิดอิสรภาพของตน ขาดการวิจัย การศึกษาอย่างมีเหตุ มีผลคือมีการพิศูจน์ ทดลอง ขาดเสรีภาพของตน คอยฟังแต่เจ้านายจะสั่งอะไร คิดไปนอกความคิดเจ้านายก็ไม่ได้ (เพราะเจ้านาย หรือ เผด็จการเขาไม่ให้คิดไปต่างจากเขา ทั้ง ๆ ที่เขาเองโง่สุดโง่นั่นแหละ) อย่างนี้สังคมทาสเรา จึงยากที่จะเจริญทางวิทยาศาสตร์ และนั่นหมายถึงขาดความคิดแบบเสรี ให้รู้มรรค รู้ผลของพระพุทธเจ้า .... ฝรั่งเขาก็ค้นพบสิ่งที่ดีมีเหตุผลดีกว่าเรา.....แม้ในเรื่องศาสนา ......ก็ดูที่อาจารย์พัชรา เอามาให้ดูนะครับ นั่นแหละ เห็นแล้วก็รู้เลยว่าพวกฝรั่งนี่เขาไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ สมตามที่พุทธองค์ตรัสในกาลามสูตร ไม่ให้เชื่อ 10 อย่างจริง ๆ แต่นั่น คนพุทธไทย ๆ กลับไม่เข้าใจว่า เป็นหลักการวิทยาศาสตร์ ที่นักวิทยาศาสตร์เขาพอใจ และด้านธรรมะเองนั่นแหละ ทรงหมายถึง ต้องเอาคำสอนของพระองค์ไปวิจัยดูก่อนนั่นเอง ทรงตรัสธรรมะบทนี้ สำหรับคนยุคใหม่นี้โดยตรงเลยก็ว่าได้ จนมีนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งไปสนใจศาสนาพุทธ ได้พบพระสูตร(กาลามสูตรนี้) ก็ถึงกับอุทานว่า เออนะ! ศาสนาพุทธนี่ ไม่เหมือนศาสนาที่เราได้พบ ได้สัมผัส สอนแบบตรงข้ามอิสลาม คริสต์ไปเลย

14. คือ เป็นศาสนาอะไร ที่ไม่สอนให้คนเชื่อ กลับสอนไม่ให้คนเชื่อ ไม่บังคับให้เชื่อเหมือนคริสต์ อิสลาม ที่ทั้ง 2 ลัทธินี้ บังคับให้เชื่อแบบเดียวกันหมดเลย นับแต่ให้เชื่อเรื่องการสร้างโลก จนเอามาอ้างได้ว่าพระเจ้ามีบุญคุณอันมหาศาลต่อมนุษย์ทั้งเผ่าพันธุ์ทั้งโลก เพราะ พระเจ้าเป็นเจ้าของ เพราะพระเจ้าเป็นผู้สร้างโลกให้มนุษย์อยู่ หากพระเจ้าไม่เมตตา มนุษย์เราก็ไม่มีที่อยู่ เขาจึงบังคับให้เชื่ออย่างนี้ได้ คนโบราณจึงจำต้องเชื่อ มนุษย์จึงต้องทดแทนพระคุณ แบบที่เขาบอก คือต้องทำตามคำสั่งพระเจ้าทุกถ้อยคำ (แบบที่มุฮำมัดสอน หลอกลวงคนมุสลิม ให้เชื่อทุกถ้อยคำทุกตัวอักษรในคัมภีร์อัลกูรอาน เพราะเป็นคำของพระเจ้าอัลเลาะห์ มุฮำมัดเป็นเพียงผู้รับคำสั่งมาเท่านั้น ฉะนั้น เขาจึงห้ามไม่ให้แก้ไขคัมภีร์อัลกุรอาน ใครไม่เชื่อพระคัมภีร์ ก็เท่ากับทรยศต่อพระเจ้า ต้องได้รับโทษหนักเท่า ผู้ทรยศต่อพระเจ้า คือถึงประหารชีวิตไปเลยทีเดียว นั่นเอง ผู้ที่ไม่นับถือศาสนาอิสลามเขาจึงบัญญัติเป็นกาฟิร ที่จะต้องลงโทษล้างผลาญไปจนหมดโลกให้เหลือแต่ มุอ์มิน คือผู้ประเสริฐ คือ มุสลิมนั่นเอง) และเมื่อต้องเชื่อฟังพระเจ้า อย่างบิดพลิ้วไม่ได้ อย่างที่ไม่ต้องมีคำถาม พระองค์ตรัสอะไร ให้ทำทันที ไม่ต้องถาม ไม่ให้มีความสงสัยใดใดเลย(เขาระบุในคัมภีร์เลย ห้ามสงสัย) อันเป็นหลักในลัทธิอิสลาม พอเขาสั่งให้ไปรบไปฆ่าผู้ทรยศต่อพระเจ้า ก็ต้องไปรบโดยไม่ต้องถาม จนเกิดสงครามศาสนาขึ้น และรบกันนานถึง 300ปี....โหดขนาดนั้นแล้วจะนับถือไปทำไม ไม่คิด )

15. ซึ่งตรงนี้แหละ แท้จริงคำสอนในอัลกูรอาน ล้วนเป็นคำที่เท็จ ไร้ข้อเท็จจริงไปทั้งหมด คัมภีร์ เป็นเพียงหลักสงคราม ยุทธศาสตร์การรบเพื่อเอาชนะสงครามของมุสลิมเท่านั้นเอง แต่พุทธศาสนา กลับสอนไม่ให้เชื่อ อันตรงกับหลักวิทยาศาสตร์ หรือ แท้จริงนักวิทยาศาสตร์ หรือคนฉลาดและมีอิสระในการคิดนั่นเองที่ได้พบคำสอนพระพุทธเจ้า ที่ทรงสอนเรื่องเหตุ และ ผล ไว้ตั้งแต่ปฐมกัณฑ์เทศน์ของพระองค์ คือ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร (ที่พระอัสชิสรุปลงว่า เย ธมฺมา เหตุ ปพฺพวา เตสํ เหตุง ตถาคโต เต สญฺจ โย นิโรโธ จ เอวํ วาทีมหาสมโณ....คำแปล คิดว่าที่แปลเอาไว้ โดยนักบาลีไทยนั้น คิดว่ายังแปลไม่ตรงนัก ที่แปลว่า ..... ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตเจ้าทรงแสดงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น และความดับแห่งธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณะมีปกติทรงสั่งสอนอย่างนี้.......เพราะอ่านคำแปลไทยแล้วให้ความหมายยังไม่ชัด ไม่ตรงเหตุ ตรงผลนัก ทำให้คนไทยอ่านไม่เข้าใจแจ่มแจ้ง ตามหลักวิทยาศาสตร์..... จะนำมาให้ดูทีหลัง ) และ นั่นเอง ทำให้เชื่อได้ว่า แท้จริงนักวิทยาศาสตร์ ได้อ่านพบคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงมั่นใจในเรื่องเหตุ และ ผล กล้าคิดกล้าทดลอง สร้างวิทยาการใดใด ใหม่ ๆ ทันสมัยขึ้นมาได้ ด้วยหลักเหตุ และผลมาจนถึงทุกวันนี้ เทกโนโลยี่ จึงล้ำยุคไปอย่างเป็นหลัก เหตุและผลเต็มที่ และสำหรับด้านศาสนา ก็ปรากฎว่าฝรั่งเขาสนใจในเชิงเหตุและผลมากขึ้น จึงค่อย ๆ ถอนตัวห่างไปจากคริสต์ และ อิสลาม และมาสนใจพุทธมากขึ้น แต่สนใจแบบวิทยาศาสตร์ ........

16. อย่างเรื่องที่ อ.พัชรา เอามา เป็นคลิปที่ฝรั่งเขาไปพิศูจน์ ได้พบลักษณะ นามธรรม ซึ่งอ.พัชราอธิบายไปว่า......... ทางพุทธศาสนากล่าวไว้ว่าคนเราหากศีลเสมอกันถึงจะอยู่ด้วยกันและทำงานด้วยกันได้ดี...ฝรั่งสงสัยว่าเป็นจริงดังนั้นรึเปล่าจึงได้ทำการทดลอง..................และครั้นทดลองไปเห็นจริง เขาก็จึงเชื่อ และเมื่อเชื่อโดยเห็นจริงแบบนี้แหละเขาก็กลายเป็นคนจริงขึ้นมาจริง ๆ ไม่ใช่เพียงฟังใครแล้วเชื่อไปตามเฉย ๆ แบบสังคมทาส ..... ทีนี้ ประเด็นของอาตมภาพ ก็คือ สูตรที่ให้ไปนั้น(ยุทธศาสตร์ตายตัว 3 ข้อ ยุทธวิธีที่ 1, 6 ข้อ) ที่บอกว่าใช้ได้กับคนทุกคน ทุกศาสนา แม้พี่น้องมุสลิมเรา คริสต์เราก็ตาม สามารถจะศึกษาไปสู่โลกมรรคผล ของพระพุทธเจ้าได้ .......และ หมายความถึง คนอย่างโกเล้ง ที่ชอบสุรา ผสมกับนารี มีความสุขกับมันไปตลอดชีพ(?) หรือ กวีโอมาคัย ยาม ผู้เขียนบทกวีโลกสรรเสริญเหล้า สุรานารีไว้อย่างยิ่งใหญ่.......... มีคนอย่างนี้ในโลกปัจจุบันนี้หรือไม่ และคนอื่น ๆ ไม่ว่าเศรษฐี มหาเศรษฐี(เช่นท่านประธานาธิบดีจอห์น ทรัมป์ แห่งสหรัฐอเมริกา เป็นต้น) หรือ กระยาจก ผู้สูงศักดิ์ หรือต้อยต่ำติดดิน ซึ่งแน่นอน ท่านเหล่านั้นมีความสุขอย่างเศรษฐี มหาเศรษฐี หาใครเท่าเทียมไม่ได้อยู่แล้ว แต่ ก็จะสามารถปฏิบัติ ทดลองเอาสูตรธรรม ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่อาตมภาพสรุปลงเป็นยุทธศาสตร และ ได้มา 1 ยุทธวิธี(ซึ่งจะมีมาอีกหลาย ๆ ยุทธวิธี) ไปทดลองดู ท่านจะพบโลกที่........ท่านจะตกตะลึง .......

17. ในความที่เป็นโลกที่ ไม่เหมือนโลกที่ท่านได้พบมาเลย ได้พบโลกที่เราผู้ได้พบก็จะเข้าสู่สัจธรรมพุทธ คือสู่ความอิสรภาพ สู่ความไร้ตัวตน(ไม่มีตัวกูของกู) ได้เองในที่สุด ซึ่งเมื่อเข้าถึงตรงนั้นได้ นั่นแหละความเป็นอมตะ คือ ได้พบว่า ความเป็นกับความตายนั้นมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และ ความที่ไร้กาลเวลาอีกต่อไป ผู้บรรลุมรรคผล หรือธรรมะของศาสนาพุทธอันสูงสุด จึงเป็นคนที่อยู่เหนือโลก (ไม่ว่าโลกเทพ โลกพรหม มหาพรหม ) เหนือความเป็น เหนือความตาย เหนือทุกข์ และสุข ชีวิตปราศจากความกลัวอะไรอีกต่อไป แม้กระทั่งความตายก็ไม่มี ไม่กลัวอีกแล้ว เพราะเป็นชีวิตที่ไร้ตัวตนอย่างสมบูรณ์(มีความเป็นอนัตตา ตามพระธรรมเทศนา อนัตตลักขณสูตร นั่นเอง) จะ ตายก่อนตาย (อย่างที่ท่านพุทธทาสภิกขุ ท่านพูดมาก่อนแล้ว) เป็นโลกที่เหนือ ทุกข์ และ ยังเหนือสุข (ซึ่งมันบอกไม่ได้ว่า มันดีกว่าสุขไปอีกอย่างไร) จึงจะต้องไปพบเอง.........ด้วยตนเอง ที่ซึ่งจะได้พบพระอรหันต์ และ พระพุทธเจ้าแน่นขนัดไปหมด เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เนื้อเดียวกันตลอด(แน่นขนัดแบบว่างไปหมด.......อย่างไร ต้องไปเจอเอง)